DAG 7

Vandaag om 5 uur op om walvissen en dolfijnen te bekijken.  Maar niet voor hen die eindelijk eens willen bijslapen, waaronder wij dus. 5 uur op is met toch al veel te weining slaap een beetje teveel van het goede. Voor de uitslapers wordt het 'pas' 7:30 uur opstaan. Jammer voor de vroege vogels dat geen enkele walvis gespot kon worden. Op het einde van de tocht heeft men als pleister op de wonde wel veel dolfijnen gezien. Volgens de een wel 1000 stuks. Volgens de ander minstens 6000 stuks. Laten we het er op houden dat het er erg veel waren;-)

Rond half 10 rijden we via een schitterende route naar het nationaal park Tsjitsikamma aan zee. Ruige rotsen. Er loopt een vrij lang wandelpad naar een -volgens Bertus- bijzondere brug maar wegens een grote overstroming is daar vorig jaar een stuk pad weggevaagd en is nog niet geheel hersteld.  Wegens mijn slechte knie (meniscus) heb ik de wandeling maar helemaal achterwege gelaten. Ik lees op Internet dat we het over de 'Groot Stormsrivierbrug' hebben. HIER een foto'tje.

In de middag maken we een natuurwandeling naar een oude dikke hoge boom van 800 jaar. Het stelde als bezienswaardigheid niet al te veel voor. Ik ontdek trouwens dat ik mijn wollen vest kwijt ben. In de ontbijtzaal van het hotel laten liggen. Nasturen gaat meer kosten dan het vest zelf zegt Bertus. Dan maar uithuilen en een nieuw vest kopen. Om 15.30 uur beginnen trouwens druppels te vallen.

Om 16.30 belanden we in hotel Summerstrand in Port Elisabeth wat een echte Engelse nederzetting blijkt te zijn. Direct om 17.00 uur gaan we met een aparte zwarte gids weer op pad naar een aangrenzend township. Krottenwijken waar de diverse townships opgeteld 500.000 mensen wonen. De reis is ook educatief bedoeld dus we gaan nu 'kindertjes en armoe bekijken'. De townshipbewoners blijken veelal vriendelijke mensen en velen zwaaien naar de bus. Eenmaal door het township lopend dartelen de kinderen om ons heen en willen allemaal met ons op de foto. 
We mochten ze van de gids eigenlijk niks geven, nog geen snoepje. Een snoepje geef je een kind echter over de hele wereld, maar goed.
We aten ter afsluiting een eenvoudig maal in iets wat op een restaurant moest lijken. We werden er verwelkomd door een jeugdige zang- en dansgroep. Het was een leuk en spontaan optreden. Er zaten een paar verdraaid goede stemmen tussen. En wat een volume. Met name DEZE dame wist veel decibels te produceren.

Eenmaal terug in hotel was in de avond weer stroomuitval. Ik zit nu typen op mijn pda'tje bij een kaarsje. Geen tv, geen airco, geen stroom voor opladen tandenborstel enz.  Je accepteert het zonder klagen want je bent in Afrika.