Vanaf vandaag heb ik bij ieder dagverslag een foto van de dag geplaatst. Met een geleende laptop en telefoonverbinding kan je dat b.w.v.s. vergelijken met een klim in de Ardennen Dus ben je geinteresseerd, scroll dan nog even naar beneden en bekijk de foto's bij de tekst. Zodra ik weer achter mijn pc met breedbandverbinding zit, zal ik het reisverslag overhevelen naar mijn website en alle gemaakte foto's met verklarende tekst in een album tonen. Ik hou je op de hoogte. Dus gewoon van tijd tot tijd even terugkomen op dit adres. Onderstaand een voorbeeld;-)

The days after:

We zijn inmiddels een paar dagen verder en het normale leven begint weer op gang te komen. Alles is uitgesorteerd, de wasmachine heeft overuren gedraaid en ik heb alle draaiende delen van de fiets eens grondig schoongemaakt. Wat was die fiets vuil zeg! Bij Cor zat men ook niet stil maar aangezien we op twee verschillende lokaties wonen, weet ik natuurlijk niet precies wat er bij hem thuis allemaal is gebeurd. Zo kom ikzelf in het verslag natuurlijk óók veel vaker voor dan Cor want ik ben de auteur en heb een groot deel van de ervaringen op papier gezet als Cor al op een oor lag.

De fietstocht was een uitdaging en ik zal ook namens Cor spreken als ik zeg dat het een geweldig avontuur was waar we nog lang aan zullen terugdenken. Cor, de man met de meeste fietsevaring en met een lichaam wat duidelijk meer geschikt is voor dit soort inspanningen heeft de vreemd genoeg uiteindelijk toch zwaarder gevonden dan ik. Ik had voor vertrek echter al veel fietsverslagen gelezen op Internet waaruit duidelijk viel op te maken dat er diverse keren enorm afgezien zou moeten worden. 90% van de route is klimmen en dalen. En geen ‘Cauberg-klimmetjes’ van 500 meter maar soms kilometers lang 1op 1 trappen of soms zelfs lopend de fiets duwen. Vlakke wegen zoals wij in Nederland kennen bestaan trouwens nauwelijks in Frankrijk. De Ardennen is een barriere apart dus ik was op het ergste voorbereid.

We reden de fietsroute uitgestippeld door Ben van Kan en Boudewijn van der Vlist. Het bestaat uit twee boekwerkjes en heet ‘De Groene Weg naar de Middenlandse Zee. Onderweg werd het steeds duidelijker dat waar mogelijk de route via D-wegen was uitgezet. Uiteraard mede om zoveel mogelijk autoverkeer te vermijden. Deze wegen, weggetjes en soms zelfs onverharde paden betekenden vaker dat er extra geklommen moest worden daar waar ook een andere weg met meer verkeer via een dal naar dezelfde doel leidde. Welke weg nu te kiezen daar hadden Cor en ik niet altijd dezelfde mening over. Hier is van te voren dan ook nooit een duidelijke afspraak over gemaakt. In elk geval, ik las het routeboek en was voorstander van de orginele route. Mede om vergissingen tot een minimum te beperken. Bij Narbonne, waar ik de routeboeken kon opbergen, hebben we het ons niet al te moeilijk meer gemaakt en vooral een geel traject en een lang stuk Route National genomen. Dat schoot lekker op maar was niet ongevaarlijk en je werd bijna dol van het autolawaai.

Cor is binnenkort 74 jaar en ik word 61. Met name de leeftijd van Cor wekt bij velen verbazing en respect. 74 jaar en dan zo’n conditie. Hij is zeer sportief met een gezond lichaam en heeft al vele topprestaties in de duurloopsport achter de rug. Hij weet dat hij begenadigd is en laat weten daar ook best dankbaar voor te zijn. Ikzelf sport ook al vele jaren maar ben iets minder precies dan Cor in het tot me nemen van lekkernijen of regelmatige drankjes. Nadat ik 2 jaar geleden stopte met roken heeft dat dan ook geresulteerd in een rond buikje en 5 a 6 kilo gewichtstoename. Nou, daar ben ik er deze reis dus weer VIJF!! van kwijtgeraakt. Dus wil je vermageren? …….

Aan hen die overwegen ook eens een dergelijk avontuur te beginnen zou ik het volgende willen meegeven:
1. De zwaarte van de route wordt in de routeboeken gemakkelijker voorgespiegeld dan het in werkelijkheid is. Als je geen sport bedrijft en/of over een redelijk goede conditie beschikt, als je niet regelmatig fietst en niet al flink wat kilometers in de benen hebt, bovenal als je niet bereid bent om af te zien, hou het dan uitslujitend op het lezen van dit soort verslagen maar begin er zelf niet aan. Een niet afgemaakt karwei kan tenslotte een flinke psychische dreun zijn.
2. Ga je met zijn tweeen? Bedenk dan dat de relatie met je fietspartner onder druk kan komen te staan. Weken lang bij elkaar op de lip vergt aanpassingsvermogen en niet zelden dient er water bij de wijn gedaan te worden. Bij echtparen ligt dat uiteraard gemakkelijker dan bij vrienden. Alhoewel? Een bekende wereldfietser geeft openlijk toe dat hij zijn vrouw heeft gevonden .. en ook weer verloren door het fietsen.
3. Zijn bovengenoemde punten geen beletsel, spring dan op de fiets en geniet zoals Cor en ik ook genoten hebben. Het is een ervaring waar we nog vele jaren aan zullen terugdenken… en wie weet stap ik volgend jaar weer op de fiets en herhaal het nog eens via een andere route. De toekomst zal het uitwijzen.
 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 21 zaterdag 28 mei 2005
Bestemming: Maureillas las Illas
Dagafstand 70,4 km
Netto fietstijd 4:21 uur
gem. snelheid 16,2 km
Max. snelheid 50,3 km
Totale afstand 1699,8 km

Nu we niet meer volgens het routeboek rijden gaan we niet bewust de klims opzoeken maar nemen waar mogelijk gele B-wegen. Da’s welliswaar meer verkeer en lawaai maar als je de stal ruikt wordt je minder kieskeurig. We namen zelfs een stuk Route National naar Boulou van 15 km om hernieuwde klims te vermijden. Via een ruime vluchtstrook was het gelukkig een stuk minder gevaarlijk dan de RN van een paar dagen geleden.

In Maureillas bleek de camping municipal op onze route zeer weinig te bieden dus we besloten een van de alternatieven te bekijken. Camping Le Congo zag er goed uit en daar hebben we ons bedje dan ook maar gespreid. We waren er al om 14:30 uur mede vanwege de snelle route via de gele wegen en de RN. Eigenaresse bleek een vriendelijke Vlaamse die stoelen en tafel aanbood op de staanplaats. Een luxe om aan een echte tafel te kunnen zitten;-) Daar zit ik dan nu dit verslag aan te schrijven. Pen en papier. Pocket pc defect, weet je nog? Grrr…

Na een biertje zittende in de zon vallen de ogen dicht en daar heb ik dan ook even geen weerstand meer aan geboden. Deze ‘vrije’ middag was ideaal om de terugliggende dagen nog eens de revue te laten passeren. Tevens realizeer je je op zo’ n moment dat jij eigenlijk best moe, zo niet zéér moe bent. Iedere keer opnieuw een zware inspanning en dat dag in dag uit. Maar de finish is in zicht en dat geeft extra energie.

Morgen de laatste etappe. Niet lang maar gegarandeerd weer zwaar. We moeten de Pyreneeen trotseren en wat ik zo uit verslagen van anderen heb gelezen, praten we over 10 km en meer alleen maar klimmen. De top kennen we al want die hebben we in het voorjaar aan de Spaanse kant al eens onderzocht. Daarna een lange afdaling, dan nog een stuk op en neer naar Ampuriabrava en we passeren de finish.
 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 20 vrijdag 27 mei 2005
Bestemming: Tuchan
Dagafstand 96,2 km
Netto fietstijd 6:20 uur
gem. snelheid 15,5 km
Max. snelheid 41,6 km
Totale afstand 1629,4 km

De camping nabij Colombieres is bepaald geen aanrader. Vanaf 6:00 uur ’s morgens denderen om de 5 minuten de treinen langs, de receptie biedt alleen een kassa voor het stageld en voor de rest ben je volledig aangewezen op het dorp. Het sanitair is smerig en en toen ik ‘smorgens naar het toilet wilde liepen twee verstopte toiletten over.

We hadden als etappebestemming Tuchan in gedachte en ik was er op voorbereid dat we voor Narbonne het routeboek zouden moeten verwisselen voor een kaart van de streek. Nu nog zo’n kaart bemachtigen. Even vragen en er bleek een uitgebreide ‘Tabac’ oftewel een boekhandel. Na lang zoeken er vergelijken vond ik de Michelin map van Aude en de Pyrenées-Orientales. Precies wat ik zocht. Een kaart die wegen toont tot op het kleinste detail. De kaart die het routeboek toont is identiek dus men heeft in het routeboek gewoon de Michelin kaart gekopieerd. Goed gedaan!

Na Nissan lez Encerune namen we 12 km Route National. Dat schiet lekker op maar ongevaarlijk is het niet. Een verkeerde beweging met de fiiets en er passeert toevallig een auto die eens niet met een wijde boog om je heen gaat en je vertelt het niet meer na. Maar goed, alles is prima gegaan.

Naar Tuchan bereden we voor de rest een prima weg, geel aangegeven op de kaart. Maar het euvele hoop om nu te denken dat het afgelopen zou zijn met de klims. Dit werd nog eens goed duidelijk toen ik op de kaart las ‘ Col d’Extreme’. Nou, dat klopte precies. Een lange kanjer omhoog waar we de wind helaas weer flink tegen hadden. Soms werd je bijna van de fiets geblazen.

Ik ben onderhand doorgezeten. Na zoveel dagen fietsen zonder pauze is dat eigenlijk niet verwonderlijk. Ik ben qua fietsen een liefhebber van 60 en weeg 85 kg. Iedere dag 85 tot 95 km en dat 6 dagen lang is eigenlijk teveel. Maar goed, we naderen de finish dus ik zet nog maar even door.

In Tuchan werd de camping direct aangegeven middels een bord 50 meter naar rechts…. en toen weer 50 meter rechts…. en 100 meter links.. en na een flink stukje klimmen kom je dan eindelijk bij een GESLOTEN camping. Pffff.. dan maar in de Gite slapen die 100 meter eerder lag. Een Gite is dus een chambre de hotes zoals we al eerder gehad hadden in de ‘ zondvloed-periode’ . “ Helaas meneer, alles kamers zijn bezet”. Er was nog een andere Gite waar we naar op zoek gingen maar toen we na diverse steile klimmetjes bordjes 100 m. zagen veranderen in 2 km zeiden Cor en ik in koor: omdraaien!!

Terug naar een hotel wat we al eerder hadden zien liggen. Niemand thuis maar aan de voordeur staat: we zijn open!! Bellen bij de entree en indien geen reactie wachten tot 19:00 uur. Dan wachten we maar. Even naar de Spar voor een paar biertjes die we in afwachting op het hotelterras opdronken. Plots gaan in huis honden blaffen en geven na een poos de moed maar weer op. Dan komt leven in de brouwerij en schuift een man het gordijn bij de voordeur open. Hoera.. hoera?? .., niks hoera Hij ziet ons en begint heftig te zwaaien dat het hotel vandaag helemaal niet opengaat. Fraaie boel. Aan de deur allerlei verhalen ophangen om je maar daar te houden en dan dit. Wat nu?

Even vragen aan een voorbijganger of hij onderdak voor de nacht weet. “Rechtdoor en dan links ligt camping La Peiriere. Die is gewoon open”. Tja, zonder routeboek weet je dat natuurlijk niet. Prima camping, goed gegeten maar toch heb ik de smoor in. Het blijkt n.l. dat mijn pocket pc defect is waar alle dagverslagen in getypt zijn. Het beeldscherm vertoont alleen nog maar vlekken. Ik denk dat de harde schijf nog gewoon OK is en dat de tekst nog wel over te hevelen valt (wat later ook bleek) maar een apparaat van nog geen jaar oud en nu al dergelijke mankementen daar word ik dus niet vrolijker van. (later na de finish blijkt ook nog mijn laptop defect dus de wet van Murphy is weer eens van toepassing)



 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 19 - donderdag 26 mei 2005
Bestemming: Colombieres
Dagafstand 75,3 km
Netto fietstijd 5:27 uur
gem. snelheid 13,8 km
Max. snelheid 48,3 km
Totale afstand 1533,2 km

Wat een rot dag vandaag. Het begon toen ik de derailleur van mijn fiets controleerde. Ik vertrouwde het al een paar dagen niet meer. Opnieuw afstellen hielp n.l. iedere keer maar tijdelijk. Vaak trapte ik weer door en vooral in de klims schrik je je dan rot. Gevaarlijk zelfs.

De schroefdraad van een schroefje wat mede de derailleurkabel moet klemmen was versleten. Gewoon dol dus strak aandraaien bleek niet meer mogelijk. Een ondoenlijke situatie want als ik niet meer klein kan schakelen ben ik in de klims verloren.
Ik heb dus de hele derrailleur gedemonteerd maar zag al snel dat het benodigd schroefje een speciaal ding was. Dit zou alleen een rijwielzaak kunnen leveren. In het dorp was wonder boven wonder zo'n zaak en nog open ook. Dat is in Frankrijk op het platteland wat je noemt geluk hebben. Men had het juiste schroefje en zelfs een beter palletje. Na een dik uur sleutelen had ik het zaakje weer in elkaar en de fiets schakelde als nieuw. Handen wassen, verder inpakken van mijn spullen en om 11:15 konden eindelijk vertrekken.

Cor had de route voor vandaag bekeken en er werd slechts melding gemaakt van twee klims. Nou, we hebben het geweten. Weer de ene klim na de andere en afdalen was een aanslag op het 'vottewerk' vanwege de zeer slechte staat van de wegen. Er waren zelfs wegen die meer reparatiebobbels dan normaal asfalt hadden. Op een gegeven moment moest ik gaan controleren of ik nog alles aan de fiets had zitten. Als mijn achterwerk zou kunnen praten, zou hij alleen maar gevloekt hebben.

Omdat het gelzadel gisteren zo vettig was, had ik vandaag de uierzalf maar eens gelaten en mijn laatste schone fietsbroek aangetrokken. Die broek zit eigenlijk te ruim en het bleek onderweg dan ook geen goede keuze. Ik heb tijdens de middagboterham de andere maar weer aangetrokken maar toen was het kwaad al geschied. Tot aan de camping Colombieres toe heb ik fors pijn geleden. Ik denk dat ik morgen de oude situatie maar weer eens herstel. Dat ging tenslotte 2 weken prima.

Bij de brug bij l'Orb richting Marrausan gingen we weer eens goed in de fout. De situatie is hier in vergelijk tot het routeboek volledig veranderd. Helaas lijken de gewijzigde aanwijzingen ook nog enigszins te kloppen dus na even doortrappen naderden we plotseling plaatsnaambord Beziers. Door Beziers fietsen is zelfmoord dus omdraaien maar weer. Mensen die geen woord Frans spreken ontraad ik deze tocht ten zeerste want alleen voorbijgangers kunnen je dan naar het eerstvolgende aanknopingspunt verwijzen.

De juiste route hervat kom je dan bij de zoveelste 'route barree' en deze keer kon er zelfs geen fiets meer door. Een oudere dame wist ons te vertellen dat er langs de opgebroken weg over een brug een voetpad liep maar hoe het na de brug was, wist ze niet. U kunt ook hier linksaf en dan via Beziers. Nou.. liever niet dus. We hadden geluk en na de brug konden we weer verder. Welliswaar hobbeldehobbel en au au mijn gat maar alles beter dan door Beziers te moeten fietsen.

Onze planning was een camping 10 km verder dan de huidige. De camping Colombiers meldde zich echter plots langs de route en we bedachten ons geen moment. De klims en de hitte hadden ook Cor bepaald geen goed gedaan en mijn derriere had al vele km's eerder de knuppel in het hoenderhok gegooid.

We liggen vlak bij de uitgang van de camping. Een plek die volgens de campinghouder de rustigste van de camping zou zijn. Beter dan op het terrein zelf waar volgens zijn zeggen wat rumoerige lieden lagen. Prima hint dus. Ware het niet dat een poos later blijkt dat er vlakbij een spoorlijn loopt met om de zoveel tijd behoorlijk luid: kedeng kedeng. Dat wordt dus weer met oordoppen in slapen.

Door Colombiers loopt het Canal Du Midi en er is een pittoresk haventje met boten en een paar restaurantjes. We hebben er gegeten buiten op het terras van een leuk restaurantje en kwamen al weer snel in gesprek met een Hollandse tafel. Leuk die verbaasde gezichten als we vertellen waar we mee bezig zijn. Ongeloof, verbazing en toch ook wel respect was van hun gezichten af te lezen. De dag eindigde dus gelukkig een stuk positiever dan dat hij begon.


 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 18 - woensdag 25 mei 2005
Bestemming: St André-De-Sangonis
Dagafstand 103 km
Netto fietstijd 6:58 uur
gem. snelheid 14,8 km
Max. snelheid 44,7 km
Totale afstand 1457,9 km

Trek van de 103 km dagafstand maar 15 tot 20 km omweg af wegens het rare feit dat binnen een cirkel van 25 km een plaats genaamd Galargues bestaat en ook nog eens een plaats genaamd Gallargues. Hoe kom je er op???

Gisteren was het al even zoeken naar de aangegeven camping. Deze zou volgens het boek 3 km na Salinelles komen op de weg naar Sommieres. Dit bleek in beginsel een zoekplaatje want de camping lag midden in de stad Sommieres zelf. Vanmorgen de route weer oppakken ging gelukkig veel gemakkelijker...dacht ik. Direct na de camping stond al snel een verwijzing naar Gallargues. Weer een rustige landweg zoals meestal op deze route.

Op de kaart in het boek was het wegnummer niet zichtbaar want we zaten net op de rand van de kaart. Rij maar door, zal wel komen. Maar als de zon te lang in je gezicht staat en de route op dat moment westelijk voert, vertrouw je het op een gegeven moment niet meer. Via een flinke omweg en wie weet een aantal fikse overbodige klims sloten we uiteindelijk wel weer aan op de orginele route maar ik hoop dat de heren auteurs in een volgende uitgave eens goed de bezem halen door de aanwijzingen rondom Sommieres.

De hele morgen en een deel van de middag was de 'Pic de St Loup' een blikvanger. Een rots die imposant de lucht in steekt en tot ver in de omtrek een blikvanger is. Had ik me er 's morgens maar op geconcentreerd want de route bleek er vlak langs te gaan.

Ook vandaag stond weer in het teken van diverse klims. Eerst een lange van 7 km, dan nog een paar van 2,5 km, dan weer 4 km en diverse korte venijnige klims worden nog niet meer eens vermeld.
In de middag werd het bloedheet en we reden uiteindelijk van waterplaats tot waterplaats om te vullen en weer te drinken.

Soms moesten we hiervoor van de route af een dorp in. Voor St Martin du Londres waren de bidons weer eens leeg maar een winkel om water kopen stond niet in het boek vermeld. Fonteinen met l'eau potable worden hier steeds spaarzamer dus maar quasi even vragen bij iemand die op een terrein van een wijncooperatie liep. "meneer, is hier een winkel om water te kopen? Nee, maar vul binnen maar even onder de kraan. Smoesje weer gelukt;-)

Wat een schitterende natuur trouwens weer. Of had ik dat al gezegd? Vooral het gebergte rondom de rivier de Herault was weer ansichtkaartennatuur. Diverse uitkijkpunten waar al behoorlijk wat toeristen en/of dagjesmensen gebruik van maakten.

Het zadel! Dat had ik dus verwisseld voor het gel zadel. Iets groter en dus meer zitsteun. Vooral 's morgens had ik er veel profijt van. Niet meer die schrijnende pijn van gisteren. Maar toen de klims weer begonnen, werd het toch weer zeer gevoelig. De uierzalf gaat door de fietsbroek heen en het zall wordt nu vettig en glad. Gevolg dat door de wrijving mijn achterste op een gegeven moment in brand staat.

Op deze camping valt niet veel te beleven. Er staan een paar tenten en caravans maar het santitair is volledig ter beschikking. Maar officieel gaan ze pas 1 juni open. We waren al lang blij dat men überhaupt open was want na deze hittte, zoveel stijle klims en 103 km op de teller, hadden we het beiden wel gehad voor vandaag. We hebben in het dorp gegeten, ik ben klaar met mijn typewerk dus ik zou zeggen: welterusten.

 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 17 - dinsdag 24 mei 2005
Bestemming: Sommieres
Dagafstand 96,5 km
Netto fietstijd 6:12 uur
gem. snelheid 15,7 km
Max. snelheid 51,1 km
Totale afstand 1354,9 km

Vanmorgen kregen we de ene klim na de andere voor de kiezen. Tijdens de (spaarzame) afdalingen was het vaak goed opletten en meer in de remmen knijpen dan normaal want het wegdek was te gevaarlijk om snelheid te maken. Trouwens bijna de hele dag werden we regelmatig geconfronteerd met hotse botse knotse hobbel de hobbel wegen.

Door het constant geklim vanmorgen kon ik te weinig verzitten om de zadelpijn onder controle te houden. Je gat optillen kan alleen maar als je even op de pedalen gaat staan. Tijdens steile klims moet ik vanwege het langzame tempo echter doortrappen om mijn evenwicht niet te verliezen. Kortom, de vele klims achter elkaar en daarbij opgeteld de vele km's slecht wegdek hebben het 'vottewerk' bepaald geen goed gedaan. Het voelt behoorlijk ruw aan dus ik hou een beetje mijn hart vast voor morgen.

Tegen alle regels in heb ik vanavond mijn reserve gelzadel gemonteerd wat mijn vrouw eergisteren bij zich had en ik ga dat morgen uitproberen. Slechter als vandaag kan toch niet. En als het echt negatief uitpakt heb ik in 5 minuten het andere zadel weer gemonteerd.

Het was vandaag een zeer warme dag. De kou van de Ardennen en Noord Frankrijk lijkt maanden geleden. In de klims was het zweten en we hebben de bidons vaak moeten bijvullen. Cor ging prima vandaag. Beter dan ik want naast mijn pijnlijk achterwerk had ik bij lange niet de benen van gisteren. Maar ook Cor liet eenmaal op de camping weten toch wel gaar te zijn.

De camping is een Municipal vlak bij het centrum van Sommieres. Toch valt het reuze mee met stadslawaai. De camping is behoorlijk bezet en er liggen hoofdzakelijk Nederlanders. Ik sprak iemand die hier al 15 jaar komt en dan wekenlang blijft staan. Pfff.. hij liever dan ik. We hebben inmiddels op veel mooiere campings in veel mooiere omgevingen gelegen.

We hebben gegeten in een restaurantje bij het centrum en dus ook even iets van de stad kunnen zien. Net als Uzès en nog een paar plaatsen vandaag zijn dit steden die een langer bezoek beslist rechtvaardigen. Mooie gebouwen met lange historie, leuke steegjes, gezellige terrasjes, enz. Hier wil ik met mijn vrouw beslist nog eens naar terug en het dan in alle rust genieten. Dat zal dan wel zonder fiets worden;-)
 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 16 - maandag 23 mei 2005
Bestemming: La-Roque-sur-Cèze
Dagafstand 95,5 km
Netto fietstijd 5.16 uur
gem. snelheid 18,1 km
Max. snelheid 51,9 km
Totale afstand 1258,4 km

Na een goed onbijt hebben we onze bagage nog eens doorgenomen. Vuile was en overbodig gebleken zaken verdwenen bij de dames in de auto en ons werden wat schone spulletjes aangereikt. Nog even babbelen, kusje hier er daar en de avonturiers waren rond 10:00 uur weer op pad.

Zo'n ontmoeting met de ega's werkt best positief. We gingen er weer met frisse moed tegenaan in de wetenschap dat de dames ook iets geproefd hadden van wat we zoal meemaken op deze reis. We hebben tevens kunnen bijpraten en de extra ruimte in de tassen is zeer welkom. Ondanks wat schone kleding zullen we toch een paar kilo lichter zijn.

Ik denk niet dat de paar kilo lichter er de reden van was dat we vandaag bij tijd en wijle over de weg vlógen. De eerste 50 a 60 km waren overwegend vlak en er waaide een fikse rugwind. Ik 'peddelde' soms diverse km's tussen 28 en 32 km per uur zonder dat ik het als extra inspanning ervoer. Heerlijk fietsen zo met een 'hulpmotor' in de rug. Cor zei: ik heb moeite om je bij te benen. Wat heb je weer gegeten vandaag. Ik nam het compliment in dank aan maar ik weet dat hij vooral achter me zal fietsen omdat ik de kaartlezer ben.

Na 60 km las ik een gemiddelde van 18,8 km op de teller. Zeer goed want het was echt niet uitsluitend rugwind en vlak traject geweest.
Snel daarna werden we werden we weer bij de les geroepen en geattendeerd op het feit dat we in Frankrijk te fietsen. Diverse klims meldden zich weer en de zon -die het god zei dank- steeds meer aan het winnen is van de regenwolken zorgde voor gezonde transpiratie.
Er zat weer een 7 km klim tussen maar het steigingspercentage viel mee. Stoppen om te rusten was nauwelijks nodig. Of zijn we door de training beter geworden? -;) Desalniettemin is met 18,1 km gemiddeld dit de snelste en m.i. makkelijkste etappe geworden tot nu toe. Als het votwerk nu nog eens wilde meewerken was ik 200% in mijn nopjes.

In de buurt van La-Roque-sur-Cèze werd de routebeschrijving weer eens onduidelijk. Ik denk dat de situatie ter plekke is veranderd. In elk geval zagen we plots twee verwijzingen naar campings via een onverharde weg. We hadden er 90 km opzitten dus het werd tijd voor het dagelijks verdiende biertje.

We staan inmiddels op een hardstikke leuke typisch Zuid Franse natuurcamping. Tussen de bomen en langs een riviertje waar 2 km terug een kajakcentrum is. Ver van alle verkeer, een receptie met een klein winkeltje bestaande etenswaren op 4 planken tegen de muur, een kast met leesboeken en buiten een terrasje met ernaast een kleine feesttent (6 bij 15 m. schat ik)

In mijn beste schoolfrans vraag ik naar een staanplaats en krijg als antwoord terug: "u kunt ook Nederlands praten hoor".
We hebben inmiddels een leuk gesprek met hem en haar achter de rug die hier deze camping al jarenlang runnen en zijn weer bijgespijkerd wat betreft de keerzijde van de medaille.

Na controle op de kaart zittten we door de onduidelijke orientatiepunten een paar km buiten de route maar dat mag hem de pret niet drukken. Het heeft deze extra leuke camping opgeleverd.

Morgen verder want Klaas Vaak roept.
 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR VERSLAGEN VAN EERDERE DATUM

Dag 15 - zondag 22 mei 2005
Bestemming: La Bégude-de-Mazenc
Dagafstand 94,9 km
Netto fietstijd 6:07 uur
gem. snelheid 15,5 km
Max. snelheid 49,5 km
Totale afstand 1162,9 km

Deze dag stond in het teken van het bezoek van onze ega's. Zij reden vandaag met de auto naar Spanje, we zouden elkaar treffen en tevens zouden we gezamelijk overnachten aan of in de buurt van onze route. Onze weg ging eerst door de Val de Drôme en we zouden elkaar achter Crest treffen. Via gsm moet dat lukken en het is ook prima gegaan. Alleen waren Cor en ik al rond 13:00 uur achter Crest dus gewoon doorkachelen want de dames zaten nog bij lange niet op die hoogte. Een ontmoeting vond uiteindelijk plaats op een overzichtelijk terrasje in bovengenoemd stadje rond een uur of 5.
Het werd een leuk weerzien en uiteraard werd er honderd uit gepraat over de belevenissen van de laatste twee weken. Daarna werd het zaak om een onderkomen voor de nacht te zoeken. De camping municipal ter plaatse zou pas half juni openen dus Cor en ik kamperen was sowieso out of the question. Het hotel om de hoek was gesloten. Gelukkig dat Frankrijk zoveel Chambres de Ferme en d'Hotês kent want van reguliere hotels kan je totaal niet opaan rond deze tijd. Hoe vaak we tijdens deze reis al voor een gesloten deur hebben gestaan valt bijna niet meer te tellen.

Ik ben met de auto in de buurt gaan zoeken en vond uiteindelijk op 6 km een Gite de France. Dus een Chambre de Hotês aangesloten bij de Gite-organisatie. We zaten uiteindelijk dus weer samen met andere gasten en gastvrouw en gastheer aan tafel. Het was weer gezellig en met de dames, wij..twee fietsgekken, een jong Zwitsers stel en een ouder Frans echtpaar die vroeger heel Frankrijk op de fiets gedaan hebben, is het logisch dat er geen moment van stilte aan tafel is geweest.

Wat de fietsdag betreft, we gingen vandaag dus door Val de Drôme. Ik dacht een aantal dagen geleden Franrijk op zijn mooist gezien te hebben maar het blijkt nog mooier te kunnen. Val de Drôme heeft met zijn ruige rotspartijen iets moois wat nauwlijks te beschrijven valt. Ik ben hier op kampeervakantie in Loriol al eens eerder geweest maar dan kreeg je slechts een glimp mee vanuit de auto. En ik was toen op een leeftijd dat dergelijk natuurschoon me nog maar weinig raakte. Nu op de fiets zou je er bijna emotioneel van worden.

Voor de fietser heeft Val de Drôme het nadeel dat je met een paar fikse klims geconfrontreerd wordt. Er was er een bij van 7 km. Een ware col genaamd Pas de Lauzens. Je kon je aan een kilometerpaal de vorderingen en de hoogte aflezen. We stegen tot 504 meter en daarna volgde de gebruikelijke afdaling waar de wind om je oren suist en de remblokjes weer een paar milimeter rubber verliezen.
 

Gearriveerd! Gezond en wel!
Aankomsttijd 14.35 uur.
Don en Cor werden op de laatste kilometers naar Ampuriabrava tegemoet gereden door een auto met vrienden en toeterend door het dorp begeleid naar de eindbe-stemming, waar ze werden besproeid met de inhoud van een fles goed geschudde champagne. Daarna was er heerlijk, helder en vooral koel bier en wat daar zoals bij hoort in gezelschap van echtgenotes en vrienden.
Ook deze laatste dag kregen de mannen niet cadeau. De eerste tien kilometer vanaf de camping in Maureille-las-Illas gingen steil omhoog. Fietsen? Lopen! De top overwonnen moest de rest van de rit nog in bergversnelling worden gefietst wegens de harde tegenwind. Toen eindelijk de fietsen aan de kant konden worden gezet, stonden er 1777 kilometers op de teller.
“Een fantastische ervaring!” zei Don aan de telefoon. Zijn verslag kunt u binnenkort tegemoet zien. Vandaag uitpuffen, morgen aan de slag op een … geleende computer. Het wonder van technisch vernuft in eigen huis heeft tijdens de laatste dagen van de reis de geest gegeven.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.

(Namens welke een muzikale hulde)
(WMA -734 kB)

UPDATE maandag 30 mei:
Foto's van de aankomst in Ampuriabrava
 

"Morgen nog een stukkie klimmen en dan vanaf Le Perthus bergafwaarts," schrijft Michel Uphoff in een reactie op onderstaande log. 8 km weet ViaMichelin. Daarna is het nog 41 km naar Ampuriabrava. Vanaf Maureille-las-Illas, waar de mannen vanmiddag in opgewekte stemming zijn neergestreken op een leuke camping. Op tijd naar bed, is het voornemen en als het meezit zullen ze morgen, zondag 28 mei, tegen drie uur 's middags arriveren op de eindbestemming.
Of de harmonie klaar staat om Don en Cor muzikaal te verwelkomen is niet zeker. Geen nood, het thuisfront weet raad. "Ode aan de vreugde" van Ludwig van Beethoven ofwel:
Het Europese volkslied.

Geplaatst door 'het thuisfront'.

St. André de Sangonis - Tuchan 132 km Daar hebben de heren twee dagen over gedaan. De tussenstop is niet bekend. Houd het op gemiddeld 66 km per dag. Vandaag, zaterdag, is/wordt de tocht voortgezet naar Maureille-las-Illas (66km) of Ceret (69 km). En van Ceret naar Ampuriabrava is het nog een ‘luttele’ 58 km. Volgens de Michelinkaart wel te verstaan.
Let wel: in de Pyreneeën telt iedere kilometer voor twee en met temperaturen boven de dertig graden voor ???
Nog niet gestemd in de poll? ‘Ammenooitnie’ zal nu wellicht op de eerste plaats komen…

Geplaatst door 'het thuisfront'.

Het weer van vandaag...

Geplaatst door 'het thuisfront'.
 

Problemen gehad met het bereiken van deze site? U bent niet de enige en het komt vaker voor. Geduld is een schone zaak en na wat technische ingrepen van de kant van Weblog.nl komt het allemaal wel weer in orde. Vergeleken met de postduif is weblog toch een hele verbetering.
Nieuws van de fietsers. Gisteren was St André de Sangonis het eindpunt. De koperen ploert en de steile klims doen zich gelden. Pfff…
Volgens de Michelinkaart toch nog 73 km afgelegd vanaf het vertrekpunt Sommières en nog 213 km voor de boeg. Met een gemiddelde van 70 km per dag kunnen de mannen zaterdag aankomen in Ampuriabrava. Misschien wordt het zondag; haastige spoed doet niemand goed. Bovendien zijn, zoals eerder opgemerkt, de hier genoemde cijfers slechts een indicatie, gebaseerd op de snelste route via autowegen.
“Ik hoop,” zo schrijft Doña Esteban, “dat ze voldoende drinkwater onderweg tegen komen want volgens de vooruitzichten wordt het de komende dagen zeer heet in de Pyreneeën.”
Aangenomen mag worden dat de mannen hun hoofd erbij houden en het rustig aan doen. De prestatie wordt er niet fraaier op als ze een dag eerder maar volledig uitgeput aankomen. Ja, het thuisfront schrijft niet alleen stukjes maar leeft ook mee. Puft ook mee, want op de verdieping waar deze kattebel is gewrocht, is de tempera-tuur inmiddels gestegen tot achtentwintig graden.
Dit was het voor vandaag. We houden u voor zover mogelijk op de hoogte.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.

Waar is deze foto gemaakt? In Frankrijk ja, daar kun je de l’eau potable, drinkwater, nog langs de kant van de weg tappen. De plaatsnaam mag u er zelf bij verzinnen want de fotograaf zit alweer op de fiets en zijn echtgenote heeft de foto vanuit Ampuria-brava naar het naar nieuws hongerende thuisfront gemaild.
De foto is er een uit de reeks die te zijner tijd op Internet zal worden gezet, wat tijdens de reis niet mogelijk bleek te zijn. Het beeldmateriaal is samen met het boekje met het verslag van het eerste gedeelte van de rit, de vuile was en de overtollige bagage per auto naar de eindbestemming vervoerd. Daar viel gisteravond het verslag op de mat van de gebeurtenissen van de voorbije dag. Een sms-je: 95 km Sommières. Hoezo kort?
Ons bent zuunig met de stroom. Of er is in de geest geen plek voor iets anders dan de gedachte aan wat kenners kenschetsen als ‘een afschuwelijke klim in de Pyreneeën’ met stijgingen van wel dertien procent. In de inmiddels bloedhete zon? Dat zal dan wel wandelen worden
Vanaf Sommières, zo’n dertig kilometer ten zuiden van Nîmes, is het volgens de Michelinkaart nog 253 kilometer te gaan. Het is niet meer dan een indicatie want Michelin gaat uit van de snelle route per auto en niet van B- en C-wegen en ommetjes voor de fiets.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.

Bericht uit Ampuriabrava aan de Costa Brava, de eindbestemming. Nee, niet van de mannen, die hebben nog wat kilometertjes te gaan. De echtgenotes die de afstand tussen Nederland en Spanje per auto hebben overbrugd.
Zondagmiddag rond vieren arriveerden de dames in La Begude de Mazenc, een dorpje in de buurt van Montélimar. Zoals afgesproken zaten de mannen op een terrasje op het kruispunt. Klein gehucht, kon niet missen.
Op toeristen was er nog niet gerekend. De camping gaat pas op 16 juni open en naburige hotelletjes waren of vol of gesloten. Gentleman Don stapte in de auto en ging op zoek naar een passend onderkomen voor de nacht. La Faventine leek hem wel wat. “Calme, détente, repos, tout ici est harmonie.” Heel gezellig zo bleek en niet veel later schoven ze gevieren met een Zwitsers, een Frans echtpaar en de eigenaars aan tafel.
Maandagmorgen werd de tocht voortgezet. Met de zon op de bol en de wind (mistral) in de rug legden de mannen 90 kilometer af. Bij Pont-St.-Esprit (foto) de brug over en na zo’n twintig kilometer streken ze neer op een camping in La Roque sur Cèze in de buurt van Bagnols. Volgens de Michelinkaart (route Nîmes, Narbonne, Perpignan) hebben ze nog 333 kilometer voor de boeg. En als het meezat zijn daar vandaag weer aardig wat kilometertjes afgeknabbeld.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 14 - Zaterdag 21 mei 2005
Bestemming: geen
Dagafstand 0 km
Netto fietstijd 0 uur
Gem. snelheid 0 km
max. snelheid 0km
Totale afstand 1068 km

Vandaag dus de rustdag. Ik internetten en Cor klusjes doen, lezen en voor de rest hoor ik het wel als ik weer terug ben van Romans waar mijn vingers onderhand blauw van het typen zijn.

Nog een fotootje van gisteren.
Morgen komen de dames op weg naar Spanje ons onderweg opzoeken. We loodsen ze met smsjes naar onze volgende camping alwaar we wat spulletjes van hun in ontvangst zullen nemen. Tevens zullen we overbodige bagage meegeven want volgens Cor die het boek nog eens extra bestudeerd heeft, komen er nog flinke etappes met stijle en lange klims. Ieder onsje overbodige bagage meeslepen is dan een dom besluit.

Zodra zich onderweg weer een mogelijkheid voordoet te internetten, zal ik de verslagen weer overtypen. BONJOUR

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 13 - Vrijdag 20 mei 2005
Bestemming: Romans
Dagafstand 94,4 km
Netto fietstijd 6:33 uur
Gem. snelheid 14,5 km
max. snelheid 50,3 km
Totale afstand 1068 km

Redelijk goed geslapen. Het was minder koud en ik had nu uit voorzorg veel meer aan.
Het ontbijt werd in beginsel door de neus geboord want in het dorp bij de camping was geen winkel te bespeuren. Dat werd nog eens bevestigd door een dame die ik aansprak. 2 klims verder.. op de nuchtere maag .. was een groter dorp waar ik de inkopen voor Cor en mij gedaan heb. Ik kon er alleen een bakker vinden. Om 10 uur ontbeten we langs de weg en voor Cor was droog brood en water genoeg. Ik heb de oorlog dus nauwelijks meer meegemaakt dus ik heb op mijn antikiespijnbrood boter en kaas gesmeerd. Gaat trouwens goed met de kiespijn. Soms voel ik helemaal geen pijn meer. Maar ik sla dan ook geen pil over. Steevast 3 per dag onder het eten.

Die meneer van gisteren die op internet stelde dat dit gedeelte nog zwaarder was dan de Ardennen.... nou meneer, ik neem mijn woorden terug. Dit is inderdaad nog zwaarder dan de Ardennen. Het hield maar niet op met klims vandaag en de een nog steiler dan de andere. Ook veel tegenwind vandaag. De zon brandde ook dus het werd op den duur "so weit die Fuesse treten"..

Na alle geklaag over slecht weer is het nu dus stralend, dus zweten we ook als otters. Mij hoor je echter niet klagen. Schitterende natuur en een heerlijk gevoel die berg op te kruipen en te merken dat je het lichamelijk klaarkrijgt.

De besneeuwde alptoppen zijn vandaag veelvuldig aan de linker horizon. Vlakbij wuivende groene velden, soms een beek of riviertje, pittoreske dorpjes, heuvels en dalen. Frankrijk is een prachtig land. Echter je ontdekt deze schoonheid pas als je de autoweg wilt verlaten en de ongemakken van de C- en D-wegen voor lief wilt nemen.


Als dat votwerk nu eens meespeelde, was het allemaal nog aangenamer. Vooral vandaag heb ik vaak moeten gaan verzitten om zonder pijn verder te kunnen. De lange klims zijn een aanslag op de zitbotten en die halve pauzedag even niet meegerekend zitten we dus inmiddels 13 dagen constant op de fiets.

De enige camping in de hele regio is een Municipal net buiten de stad naast een sportvliegveldje. Je wordt eerst midden door de stad geleid waar het razenddruk is. Kaartlezen is bijna onmogelijk. Het liep dan ook voor geen meter en we besloten al snel om maar voor de camping één dorp verder te kiezen en waar de borden veel gemakkelijk van te volgen waren. Wat denk je? De hele camping bestond niet meer en alleen op het allerlaatste bord verwijzende naar de camping hadden ze het campingteken afgeplakt. Hoezo Franse slag??

Dan maar weer de Municipal van Romans zoeken. Een pompeigenaresse tekende het mooi uit en met 6 tot 8 km extra op de teller belandden we dan eindelijk bij het vliegveldje waar de camping zou zijn. Ik zag in de verte diverse grote caravans met sattelietschotel, grote tafels buiten en een grote feesttest met een hoop muziek. Moeten we hier tussen een stel nomaden gaan liggen? Eenmaal op het terrein sprak een (best vriendelijke) man me aan. Nee, de camping was achter het vleigveld. Hier was een convention van een christelijke gemeenschap met muziek, lezingen enz. We waren vanavond van harte welkom. Toegang gratis. Laten wij daar nu net geen zin in gehad hebben...

Oh, wat was ik moe vandaag en zelfs ijzeren Cor gaf toe dat deze dag er behoorlijk had ingehakt. Het was vooral mijn achterste die nu toch zwaar aan een pauze toe was.
Cor, wat doen we morgen? Fietsen natuurlijk, wat anders? Nou, mooi niet want dan kan ik over een paar dagen de bezemwagen bestellen. Cor begreep snel dat ik niet meer te vermurmen was en even later gaf hij toe dat een vrije dag om eens wat anders te doen, bijv. onderhoud fiets, kar opnieuw indelen ook wel eens goed zou zijn. Tevens verwachtten we dat in Romans een internetcafé zou zijn. Het was tenslotte hoog tijd om het thuisfront weer eens bij te spijkeren, nietwaar? (Hoe lang zit ik hier trouwens al? Pfff, bijna 6 uur. Die storing heeft veel oponthoud gegeven. Het is nog niet 100% OK.)

We aten gisteren in het vliegveldrestaurantje. Er was een feestavond voor clubleden opgeluisterd door een dixylandband. Leuke muziek en prima muzikanten. Tiger rag, Basin street Blues enz.

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 12 - donderdag 19 mei 2005
Bestemming: Meyrieu-les Etanges
Dagafstand 84,2 km
Netto fietstijd 5:20 uur
Gem. snelheid 15,8 km
max. snelheid 45,5 km
Totale afstand 973,6 km

Gisterenavond kreeg de ondergaande zon dus de overhand en we gingen een nacht met sterrenhemel tegemoet. Nou, we hebben het geweten. Brrrr, wat een kou. Cor werd er wakker van en greep volgens zeggen naar alles wat hij nog aan kon trekken. Mijn slaapzak is dikker maar ik zat vannacht ook te twijfelen: eruit en wat erbij aandoen? En dan val je weer in slaap.

Vandaag had mijn fiets kuren. De versnelling haperde constant en op een gegeven moment klapperde de kettingkast omdat een schroef en moertje afscheid van de fiets hadden genomen. Hier helpt ijzerdraad. Het zit nu prima. Vooral niet meer aankomen. Direct ook even de deralleur bijgesteld want ik trapte regelmatig door de schakeling heen. Mijn eerste poging bleek een fiasco want van de 7 achterbladen kreeg ik de ketting nu nog maar op 4 bladen. Voor de rest krrrak krak en zo. De tweede poging wat succesvoller en de zaak werkt weer naar wens.

Beetje rare etappe vandaag. Wacht... eerst het weer. De tenten waren kletsnat van de dauw maar de zon deed redelijk droogwerk. Blauwe lucht, weinig wind en zo is het de hele dag gebleven. Vooral 's middags heerlijk fietsweer. Hier hebben we 12 dagen op moeten wachten maar eindelijk is het zover: kortebroekenweer!

Vanmorgen reden we frapant veel stukjes over drukkerige wegen. Daar moet Cor al helemaal niks van hebben. Hij heeft m.i. best angst als die vrachtwagens voorbij bulderen. Met zijn kar is hij tenslotte breder dan normaal. Gelukkig gaan de meeste Fransen met een grote boog om ons heen. Waar een Nederlander langs ons af zou scheren, blijft een Fransman mooi achter je totdat hij ruim overzicht heeft om te passeren. Dat is op de autoroute wel even anders

De routebeschrijving liep niet lekker vandaag. Soms overbodig veel orientatiepunten die het meer verwarrend dan verhelderend maken en dan weer diverse kilometers zonder enig steunpunt. Vandaag bleef ik doorrijden naar een plaats die maar niet kwam. Later bleek dat men een strqqtnaambord had bedoeld maar de aanduiding ' en ' ten teken dat we het over een straatnaam hebben. Dit heeft diverse kilometers extra gekost.


In de middag kwamen de klims weer en nu dusdanig dat ik aan de woorden van iemand op Internet dacht. Hij vond dit stuk van de route zelfs zwaarder dan de Ardennen. Ik vond dat wat overdreven. Of gaan mijn benen nu zoveel beter dan in het begin van de reis? Morgen komen weer een aantal klims. Laat ik daarna oordelen.
Maar want brandt de zon al op het bolletje. Zweten en nog eens zweten in de klims. Alleen vanmiddag al drok ik 2,5 liter water.

We liggen op een mooie camping. Direct aan een grote vijver. (etange) Prima plek op egaal gras en vlakbij uitstekend sanitair. Links van ons nestelde zich een ouder stel met een camper en later op de avond rechts een Duits stel op de motor. Er komt blijkbaar leven in de brouwerij op de campings.

In pizzeria Bel Canto op 1 km heeft Cor een spaghetti bolognaise en ik een entrecote gegeten. Voortreffelijk! Uiteraard voorafgegaan door deux... et deux bieres de pression, want van fietsen krijg je dorst

Dag 11 en 12 stonden in de houding voor uploaden en toen viel hier het hele systeem uit. Een uur typewerk weg. Ik hoop dat het nu wel werkt. Het houdt je wel van de straat op die manier En het typen op zo'n Frans toetsenbord gaat toch al zo traag. Ik vind dit erger dan een flinke klim....

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 11 - woensdag 18 mei 2005
Bestemming: Priay
Dagafstand 85,1 km
Netto fietstijd 4:48 uur
Gem. snelheid 14,9 km
max. snelheid 51,9 km
Totale afstand 889,4 km

Met ingepakte tent vervolgden we vadaag onze weg naar de Gorges. Het grootste gedeelte ging langs de rivier de Ain. Een zeer brede stroom in toom gehouden door een aantal enorme stuwdammen.

De bergen worden hoger en hoger en onze fietsweg kronkelt er parallel aan de rivier om heen. Prachtige natuur en een route die zich makkelijk laat fietsen. We gaan tenslotte met de stroom mee. Een enkel klim veroorzaakt dat we net geen 18 kM gemiddeld halen.

Inmiddels steken de bergen reusachtig de lucht in en kijken we tegen de Franse Alpen aan. Een schitterend gezicht. Hier is Frankrijk op zijn mooist. Een magnefique schilderij, echter met dàt verschil dat voor de lucht geen penseel maar een rollertje en lichtgrijze latex is gebruikt. Oftewel: weer geen zon vandaag en weer behoorlijk koud. Vooral tijdens de veelvuldig lange afdalingen.


Wat erg leuk is zijn de begroetingen onderweg. Regelmatig hoor je ' bonjour' en we beantwoorden dat uiteraard direct. Wielrenners groeten steevast met opgeheven arm en bonjour of salut en zelfs een enkele tegemoetkomende automobilist claxoneert, zwaait of knippert met zijn lichten. We zullen bepaald niet de eersten zijn op deze route.

Na 85 km was het pas 15:00 uur toen we na Priay voor Chateau-Gaillard een camping langs de route passeerden. De volgende zou op 25 km liggen. Voor Cor misschien geen probleem maar wel voor mij want mijn achterste begon behoorlijk te schrijnen. Mijn achillispees had zich ook al gemeld Dus tijd om te stoppen in het belang van morgen. Tevens bedacht ik me dat eens wat sokken en onderbroeken wassen onderhand een goede zaak zou zijn. Alsmaar rondlopen in vettige onderbroeken vanwege de uierzalf daar ben ik net geen viespeuk genoeg voor

De was hangt inmiddels aan de lijn en de zon is zowaar al 3 keer 2 minuten komen kijken. De campinghoudster zei op een manier alsof dat heel normaal was dat het morgen weer mooi weer zou zijn. Zou de zondvloed dan echt op zijn einde lopen?

Het is inmiddels 19:30 uur. In het dorpje op 400 meter zouden 2 restaurants zijn. OK, dan gaan we daar lekker eten. Onderweg zien we hoe mooi deze camping eingelijk ligt. Direct aan de rivier de Ain. We lopen over een mooie brug en zijn in het dorp.
Kunnen ze hier vanavond eten meneer? IMPOSSIBLE. Het is woensdag, dus gesloten. Nou, leuk zeg.. Andere restaurant? Daar was de deur zelfs van op slot. Het is vanavond dus soep met brood geworden.

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 10 - dinsdag 17 mei 2005
Bestemming: La Tour de Meix
Dagafstand 82,4 km
Netto fietstijd 5:34 uur
Gem. snelheid 14,9 km
max. snelheid 51,1 km
Totale afstand 804,3 km

HOERA! Een dag zonder regen. Tenminste tot een uur of 9 's avonds en ik voor mijn tentje dit verslag wilde vervolgen. Nu doe ik het dus in de tent die zelfs voor rechtop zitten op de grond nog te klein is. Maar goed, niet klagen. Het is slechts drup drup drup. Voor de rest was het een prima dag. De zon kwam zelfs regelmatig door, vooral 's middags. We zitten in de Jura en het is hier echt genieten. Zo heb ik Frankrijk eigenlijk nog nooit gezien.µ

Helaas begon de dag voor mij minder leuk. Ik had al een paar dagen opkomende kiespijn. Vannacht verergerde het zich aanmerkelijk en 's morgens liet ik Cor weten zo niet verder te kunnen fietsen. Niets erger dan kiespijn onderzeg. Daar is zadelpijn slechts wat gekriebel tegen....
De eigenaresse belde direct haar eigen tandarts en nadat er na herhaald bellen eindelijk verbinding kwam, bleek ik geholpen te kunnen worden. Super! De huishoudster reed me na het ontbijt naar de tandarts 4 km verderop. Ze scheurde door de bochten van de kleine D-weggetjes alsof mijn leven op het spel stond. Dat stond het misschien ook maar dan vanwege haar rijstijl. Jezus wat race'te dat mens.

De tandarts constateerde via een foto een ontsteking onder een kroon. Oplossing: kroon optillen en wortelbehandeling. Geen karwij om eventjes te doen dus hij adviseerde me spoedig mijn eigen tandarts te bezoeken. Hij schreef een medicament voor de pijn uit wat ik direct bij de Farmacie kon halen. Het medicament werkt inmiddels prima maar in plaats van stokbrood heb ik toch maar bij een 'Shoppie' supermarkt kant en klare sandwiches met kip, sla in kaas ingeslagen. Zeker zo lekker

Het fietsen ging vandaag zeer goed. Cor vroeg zich al af of de tandarts mij doping had verstrekt. Ik denk dat de doping bestond uit: weinig tandpijn meer, de zon op het bolletje, de prachtige natuur en het traject. Dat kende welliswaar nog een aantal fikse klims maar ook veel vals plat naar beneden en een windje schuin in de rug.

Je kon aan de stad Poligny en alles wat erna kwam, duidelijk merken dat we de bewoonde wereld weer hadden bereikt. In iedere dorp meerdere restaurants, vaak een camping en ook diverse hotels of anderszins overnachtigsmogelijkheden.

Ik fiets inmiddels een paar dagen zonder onderbroek waardoor er geen stof meer tegen de fietsbroek kan schuren. Het fietst inderdaad een stuk beter. Je merkt dat de geirriteerde plekken er baat bij hebben. Er gaat nu een lezer van dit verslag achter zijn pc roepen: "zie je nou wel? Dat had ik je toch gezehhegd?" OK, OK, ik heb ook nooit beweerd altijd gelijk te hebben

Bij het plaatsje Plasne achter Poligny bereikten we het hoogste punt van de route. 600 meter. Daar ging een klim van 4 km aan vooraf waar ik vleugels had. Een korte stop om even mijn jas uit te doen en voor de rest ging de klim in een ruk. Ik had zelfs nog de fut om rechts van me een schitterend uitzicht te bewonderen. Cor had het niet staan op deze klim. Hij zag alleen asfalt en keek er niet vrolijk bij. Cor is uiteraard de betere fietser en als hij wilt, laat hij me overal de staart zien. Ook hier, maar ik had even het gevoel alsof ik de Alp D'Huez besteeg en als eerste finishte


Ja, hoe gaat het eigenlijk met het fietsen van Cor? Zoals ik van hem verwacht heb. Zeer goed dus. Hij is 14 kg lichter, fietst al 6 jaar intensief en ook zijn combinatie fiets-aanhanger zal lichter zijn. In elk geval sowieso de fiets. In de meeste klims peddelt hij me voorbij maar is zelden ver vooruit. Ook al omdat ik het routeboek voor me heb. Na klims volgen afdalingen en door mijn totaalgewicht en waarschijnlijk ook de Schwalbe buitenbanden passeer ik hem weer in de afdaling. Afdalingen die trouwens steeds gedurfder maar toch niet roekeloos genomen worden.

De camping waar we momenteel ons tentje hebben opgeslagen ligt aan het Lac de Voulans. Zuidelijk steekt een enorme rotsprtij de lucht in. Het is een uitgebreide camping met naast ligplaatsen mooie stacaravans en challets. Alles is echter onbezet. Je ziet alleen twee avonturiers met fiets en tentje...

Het regent trouwens al een poos niet meer. Wie weet kunnen we morgen een droge tent inpakken.
(het regent inmiddels weer. Ik ga maar slapen....)

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 9 - maandag 16 mei 2005
Bestemming: Buffard
Dagafstand 78,8 km
Netto fietstijd 5:15 uur
Gem. snelheid 15 km
max. snelheid 43,1 km
Totale afstand 721,9 km

Het hottelletje van gisteren heette de Cowboy Grill en pokerface liep ook echt als een cowboy. O.a. en levensgrote kartonnen John Wayne stond in de hoek dus men had een duidelijk thema. In het café kregen we een ontbijt bestaande uit wat hompjes brood van eergisteren, wat boter en een potje marmelade. De koffie was OK. Pokerface vroeg nog of zijn hotel inmiddels stond vermeld in het routeboek. Hij had het per internet aangemeld bij de uitgever van het routeboek. Ik toonde hem de bijlage waarin het vermeld stond en hij was zo blij als een klein kind.

Ik heb de remmen van de fiets van Cor bijgesteld want bij sterk remmen raakten de handles inmiddels de handvaten. Met deze afdalingen slijten de remblokjes enorm snel. Morgen ga ik het bij mij ook maar bijstellen. Wie weet volgende week de remblokjes maar vernieuwen. Beslist geen luxe die meegenomen reserveset.

Het weer: het zordt eentonig maar het was weer hopeloos. We zijn nu 9 dagen onderweg en dit was de 8ste dag met regen. Met dat verschil dat het vandaag zonder ophouden regende en we dan ook als verzopen katten aanbelden bij een Chambre de Hotel in Buffard. Schitterend gelegen trouwens. Na bellen sloeg een herderhond aan dus hopelijk kunnen we er al om 15:30 uur terecht. De huiseigenaar deed open en we waren van harte welkom. Hoera!

Onderzeg zie je landschappen die met zonnig weer ansichtkaarten zijn maar met dit miezelweer zie je alleen asfalt. We waren vroeg vertrokken (8:45 uur) dus rond een uur of 3 hadden zowel Cor als ik zoiets van: we zoeken een warme kamer met VC waar de kleren op kunnen drogen en waar we op verhaal kunnen komen.

Om 19:00 uur kregen we een perfect avondeten op de kamer geserveerd. Daar kijk ik tijdens typen in de pocket pc nu tegenaan. Kleren hangen te drogen en een Kronenbourg pilsje is al achter de kiezen. Cor leest in zijn boek. Zo, nu alles even aan de kant want de gaan dikkedakken.
(www.chambres-hote.com naam hotel: Le Détour)

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Dag 8 - zondag 15 mei 2005
Bestemming: Frens-St. Mames
Dagafstand 108,3 km
Netto fietstijd 6:52 uur
Gem. snelheid 15,8 km
max. snelheid 55,5 km
Totale afstand 643,1 km

Vanmorgen was ik extra vroeg op want ik wilde aan de versnelling werken. De deralleur raakt soms het tandwielblok als hie niet voldoende opschuift tijdens het schakelen. Oorzaak waarschijnlijk vuil en opgedroogde smeer. Met een 3 in 1 spray van de patron van de Ferme heb ik het kunnen verbeteren maar ik zou eigenlijk een fietsenreperateur moeten vinden.

Nadat we onze bidons hadden gevuld met heerlijk bronwater uit de fontein voor de Ferme en de patron nog een foto van ons schoot, vertrokken we vriendelijk uitgezwaaid rond 9:00 uur voor de volgende etappe.

Je merkt dat we zuidelijker komen. In deze omgeving worden de heuvels minder steil maar bepaald niet korter. Het weer viel mee vandaag. Alhoewel ... overwegend grijze lucht maar weinig wind en we hielden het droog tot een uur of 3. Toen begon het met tussenposes weer te miezelen en een keer te kletteren. Regenjas aan, regenjas uit. Tijdens spaarzame zonnige momenten moest de regenkleding direct uit want dan was het zweten.

De camping Municipal op 84 km was nog gesloten. Op 97 km was er nog een. Dan nog maar even doorkachelen. Wat denk je? Ook gesloten. Grrrrr. Op 105 km zou volgens de routebijlage een hotelletje zijn. Inmiddels vraagt mijn achterste zich ernstig af waar we mee bezig zijn. De benen gaan gelukkig nog prima.

In Fresne-St. Mames was inderdaad een hotelletje. Het zag er verlaten uit. En ja hoor: voordeur gesloten. Misschien omdat het Pinksteren is? Een voorbijganger kende de situatie en belde voor ons aan bij een woning tegenover het hotel. Een knaap met hazellip en pokerface komt aan de voordeur en zegt heel vriendelijk: "Maar weker kunt u hier overnachten. We zijn eigenlijk gelsoten met Pinksteren maar dan maken we toch open? Om 19:00 is het restaurant wél open en dan kunt u ook eten.
Het bleek zo'n hotelletje waar alle houtwerk al 20 jaar geen streek verf meer hebben gehad, maar de matrassen waren OK. Dus vooral niet mekkeren

Eten bestond vanwege Pinksteren alleen uit voorgerecht, pizza en nagerecht. Cor geluk, ik pech want pizza is aan mij niet besteed. Het voorgerecht was echter zo overdadig, salade met sla, ham, kaas, tomaten enz. dat ik er nog van heb moeten laten staan. Daarna een mousse de chocolat dus mijn honger was meer dan gestild.

En nu vroeg naar bed want de 108 km beginnen wich inmiddels te melden. Morgen ga ik trouwens de strakste van de drie renbroeken dragen en dan zonder onderbroek. Dat vindt het klokkenspel niet leuk maar ik wil weten of dit de verbetering brengt waar je vaker over hoort spreken. Tevens nog eens flink wat uierzalf op de schrijnende plekken. De uierzalf kan ik trouwens iedereen aanraden. Dit was een zeer waardevolle tip. (nogmaals bedankt Fred )
 

SCROLL NAAR BENEDEN VOOR EERDERE DATUMS

Het is momenteel 21 mei 10:00 uur. Helaas nog geen fotos. Deze PC laat het weer niet toe. Ik zit in een Supermarché supermarkt in Romans (behoorlijk grote stad) en de fiets staat afgesloten binnen. Er loopt een man van de securité omheen dus mooier kan het niet.

Dag 7 zaterdag 14 mei 2005
Bestemming: Légéville et Bonfays
Dagafstand 75,5 km
Netto fietstijd 5:39 uur
Gem. snelheid 13,4 km
max. snelheid 44,7 km
Totale afstand 534,8 km

Wind, wind, wind. En als het minder waaide, regende het. De echte kou is uit de lucht maar voor de rest is het hondenweer. Onwe routerichting is gedraaid naar zuidwest en zo ook de wind. Dus de hele dag wind en/of regen pal in het gezicht. Daat verklaart de lage gemiddelde snelheid en de bijna 6 uur fietsen om 75 km verder te komen.

Vlkak voordat een stortbui losbarstte, troffen we een NL reisfietser die pauzeerde in een bushaltehokje. We hebben even gezellig gebabbeld. Hij kwam van Zuid Frankrijk en ging huiswaarts richting Zwijndrecht. Hij vond het leuk om ieder jaar zijn lichaam tot het uiterste te laten gaan. Hij zag er dan ook afgetraind uit.
Tijdens het gesprek kwam de regen met bakken uit de hemel dus blij dat we even gestopt waren.

Kamperen is met dit weer onmogelijk en de eerstvolgende camping zou minimaal een dagafstand van 100 km hebben betekent. Dus na 70 km besloten we om een Ferme de Sejour te zoeken die het routeboek aangeeft. Even vragen aan een paar knapen. "Volg me even dan vraag ik het aan Grandmere". Grandpere liep al op ons af en legde het perfect uit. Hij moest met de auto weg en heeft nog even een stukje vooruit gereden. Zeer vriendelijk en zo treffen we de meeste mensen op het platteland.

Onze overnachting in de Ferme de Sejour maakte de hele dag weer goed. Het diner met de patron en zijn vrouw en nog twee andere gasten aan de tafel in de huiskamer was een ware verrassing. Heerlijk eten, lekker wijntje en supergezellig. Een mooie slaapkamer, een prima matras en mooi sanitair.

Madame (rond de 40) loopt zingend door het huis met een opvallend mooie stem. Ze blijkt zangles te hebben en oefent tijdens haar bezigheden. We hebben uiteraard even over muziek gekletst. Ik heb trouwens in het hele huis geen TV kunnen ontdekken. Hij zal er wel ergens zijn maar deze mensen hebben duidelijk geen behoefte aan de elende van de wereld.
De rekening waarbij inbegrepen twee 75cl flessen speciaal bier van 7,5 procent (superlekker) was niet misselijk maar voor een keer moet dat kunnen.

I had a dream last night...

Geplaatst door 'het thuisfront'.

We kunnen ons er wel iets bij voorstellen. Je fietst de hele dag, geniet van wat er te genieten valt en kruipt ’s avonds op tijd onder de wol om de volgende dag er weer tegenaan te gaan. Internetten om het thuisfront uitgebreid te informeren heeft geen hoge prioriteit. Vindt trouwens maar een internetcafé op het Franse platteland. Wat rest? Een sms-je: Gister Latour du Meix 82 km. Vandaag Priay Chambre de ferme.
Dat was gisteren. IJs en weder dienende zullen de mannen vandaag weer zo’n tachtig kilometer dichter in de buurt zijn van het einddoel.
Chambre de ferme is letterlijk vertaald boerderijkamer. Het zal wel een pensionnetje zijn tussen de koeien, schapen en varkens, zoals we ook camping à la ferme kennen. Even googlen naar Priay:
La paroisse appartenait au 13e aux La Palud. Le village fut dévasté en 1595 par les troupes de Biron. (De parochie behoorde tot de 13e eeuw aan Palud. Het dorp werd in 1595 door de troepen van Biron verwoest.)
1170 inwoners
1577 hectare
hoogte 240 meter
Region Rhône-Alpes
département Ain (01)
postcode 01 160
Kijk, dat was nou precies wat we wilden weten. Toch?
Een plaatje zegt meer dan duizend woorden en na enig zoeken vonden we er een uit de oude doos van Priay. La grande rue ofwel de hoofdstraat. Voor de liefhebber meer van deze soort op deze website.
De blauw/paarse streep op de foto hieronder is de gisteren afgelegde route, geprojecteerd tegen een foto van het gebied dat wordt doorkruist.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.

Woensdag 18.00 uur. Tien dagen onderweg. Zouden ze nu dan toch een dag geen regen hebben gehad? In afwachting van nader nieuws,

geplaatst door'het thuisfront'.

Wie kent Villers-Farlay niet? Cor en Don zullen zich die plaats vooral herinneren door het goede hotel waar ze vandaag, Tweede Pinksterdag, zijn neergestreken. Ze hebben er uitstekend gegeten en zelfs de verwarming staat aan om de kleding te drogen.
Volgens de ViaMichelin is Villers-Farlay 91 kilometer vanaf Fresne Saint Mamès waar ze vanmorgen hun reis naar Spanje voortzetten. Op de teller van de mannen staat nu in totaal 778 kilometer vanaf Heerlen.
Een zware tocht, veel zwaarder dan gedacht. En daar is vooral het verschrikkelijk slechte weer debet aan.
Op de foto het gemeentehuis van het dorp versierd met een fresco van de 15-jarige Jean-Baptiste Jupille , een hondsdolle hond en Louis Pasteur die de jongen op 26 oktober 1885 het leven redde door hem hier in te enten met het door hem ontdekte vaccin tegens hondsdolheid.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.

Dankzij het mobieltje zondagavond een sneltelefoontje vanuit Fresne Saint Mamès, een gehucht in de Haute Saône, zo'n vijftig kilometer boven Besançon.
Op deze Eerste Pinksterdag liefst 106 kilometer achter de kiezen. De heren moesten zo lang doorfietsen omdat de twee campings op de route pas in juni open gaan. Ze vonden ten slotte onderdak in een klein hotelletje. Min één ster - de 'herberg' heeft niet eens telefoon.
Het weer is er nog altijd even slecht en volgens de Meteo France komt er woensdag pas enige verbetering. Te hopen valt dat het humeur van de avonturiers er beter uitziet dan de hierbij afgebeelde weerkaart.

Geplaatst door 'het thuisfront'
 

SCROL NAAR BENEDEN VOOR DE VORIGE DAG

Dag 6 - vrijdag 13 mei 2005
bestemming Lunéville
dagafstand 44,- km
netto fietstijd 2:53 uur
gem. snelheid 15,4 km
max. snelheid 47,3 km
totale afstand 459,3 km

Ik heb vanmorgen direct bij Cor aangekaart dat mijn benen maar vooral ook mijn achterste om een pauze vroegen. Na de zware dag van gisteren en het waardeloze matras waar maar moelijk op te slapen viel, was het niet verwonderlijk dat nu weer een lange fietsdag onverstandig zou zijn. Cor die alleen aan fietsen denkt, keek wel even sip en zag het allemaal anders maar als hij samen met mij in Spanje wilt arriveren, zal hij mijn lichaamsignalen ook moeten respecteren. We hebben van te voren afgesproken niet alleen maar door te kachelen en vandaag was een prima dag om dat in de praktijk te brengen. Cor begreep dat later ook wel.

Kortom, onze tentjes staan vanaf 13:00 uur op Camping Municipal in Lunéville en met een enorm grote supermarkt (Leclerc) komen we weer niks tekort. Ik heb Cor wat leesmateriaal bezorgd, eten en drinken is ook gekocht. Cor amuseert zich momenteel met radio, eten, drinken, een krant en een boek bij de tent terwijl ik hier (smachtend van de dorst) inmiddels dik twee en een half uur de verslagen zit over te typen.

WORDT VERVOLGD.
WAARSCHIJNLIJK ZAL HET WEL WEER EEN PAAR DAGEN DUREN VOORDAT IK WEER KAN INTERNETTEN. Hopelijk dat ik dan fotos kan uploaden.
 

SCROL NAAR BENEDEN VOOR DE VORIGE DAG

Dag 5 - donderdag 12 mei 2005
bestemming Chateau-Salins
dagafstand 84,7 km
netto fietstijd 6:06 uur
gem. snelheid 13,9 km
max. snelheid 52,8 km
totale afstand 414,7 km

Om 9:45 uur begon wat later bleek de zwaartste etappe tot nu toe. Uren lang de ene klim na de andere. Het hellingspercentage viel soms mee, soms tegen maar vanwege een ijskoude straffe, soms stormachtige tegenwind was dit zelfs zwaarder dan de Ardennen. Echt beulen. Zowel Cor als ik hadden regelmatig een korte stop nodig om zuurstof bij te tanken. We moesten soms bijtrappen om tijdens afdalingen uberhaupt beneden te komen. Cor (die op de fiets iedere auto haat) zegt: geef mij maar een drukke verkeersweg met de wind in de rug. Ik denk dat dit genoeg zegt. Ik had uiteraard weer twee fleecetruien aan.

Qua eindpunt viel er vandaag niet veel te kiezen. Na alle uitgestorven dorpjes waar de SRV-man volgens mij goud verdient, was Chateau-Salins de eerste plaats van betekenis. Er zouden 3 hotels en een camping zijn. We kozen voor de camping. Laten we het maar eens proberen. Het was weer even zoeken want hoe goed het routeboek ook is, het vinden van de overnachtingsplaats moet jezelf maar uitzoeken.

Camping gevonden. Wat denk je? Gesloten. We zouden er kunnen overnachten zonder enige vorm van sanitair. Zelfs geen water uit de kranen. Dan maar terug naar het stadje een hotelletje zoeken. We vonden er een welke we categorie min 2 sterren hebben genoemd. Alles oud en versleten en mijn matras raakte nog net niet de grond. De springveren vlogen er bijna uit. Maar er was sanitair en om de hoek een restaurant. Ook daar weer prima kunnen eten. Geen menu maar de kokkin doet een voorstel a.d.h. van wat ze in huis heeft. Pilsje erbij en vroeg de ogen dicht.

Ik ben benieuwd wat het lichaam morgen zegt. Cor en ik zijn behoorlijk moe. Ik zou er morgen wel eens een kort fietsdagje van willen maken. We hebben nu al veel meer kilometers gemaakt dan verwacht en het wordt onderhand tijd een internetcafé te vinden. Tevens vraagt mijn achterste om een pauze.

WORDT VERVOLGD.

SCROL NAAR BENEDEN VOOR DE VORIGE DAG

Dag 4 - woensdag 11 mei 2005
bestemming Volstroff - Luttange (Frankrijk)
dagafstand 88,5 km
netto fietstijd 5:32 uur
gem. snelheid 16,1 km
max. snelheid 52,8 km
totale afstand 334 km

Na een uitstekend ontbijt in het campingrestaurant en uitgezwaaid door een Portugeese serveerster -waar ik nog even gezellig Spaans mee heb kunnen praten- hervatten we om 9:45 uur de tocht. Vriendelijk uitgezwaaid door genoemde serveerster.

Hoera! Het zonnetje scheen overvloedig en het zou een mooie dag in januari geweest kunnen zijn. Dus fietsen in korte broek en T-shirt kunnen we nog wel even vergeten.

De fietsroute door het Luxemburgse landschap is in een woord schitterend. Diverse fietspaden, soms zeer breed maakt het aangenaam fietsen. Door de parken en buitenwijken van de stad Luxemburg is een ervaring op zich. Geen verkeersdrukte maar puur fietspaden door natuur en cultuur. Stadswallen, slot Bruecke, uitzichten over de stad. Wat wil je nog meer. Bij slot Breucke hing aan een bord een stempel. Waarschijnlijk voor de pelgrims naar Santiago de Compostela.

In Frankrijk vielen direct de grote gele koolzaadvelden op. Weer een prachtig gezicht. In het eerste dorp van betekenis kocht ik een bagette, een doos Camembert en een halve liter melk om daar als lunch van te genieten. Cor prefereerde zijn meegenomen energiebrood. Hij weet niet wat hij mist

De voorgenomen camping was even zoeken. Op een kruispunt waar we de kaart bestudeerden, draaide iemand het raampje van de auto open en bood zijn hulp aan. Vriendelijke Fransman of niet?

De camping was nog zo goed als leeg. We konden een kale blokhut krijgen zonder verder comfort. Geen probleem want we waren al lang blij niet meer verder te hoeven. Gisteren 97,5 en vandaag 88,5 is al veel meer als waar ik me tot voor kort nog toe in staat voelde. Wel irriteert me een naad van deze nieuw aangetrokken boxershort. Ik ga daar binnenkort de ketting maar eens mee poetsen....

De camping bood geen restaurant maar er zou er een op 2 km afstand zijn. Wat denk je? Woensdags gesloten. We werden verwezen naar Luttange. "pas loin monsieur". (niet ver meneer) Ja ja, hij gaat met de auto. Na 10 km en een vette klim (zonder fietsbroek) bleek een eenvoudig eetcafé gelukkig open. Een vriendelijke eigenaar/kok maakte voor Cor een kanjer van een pizza en een lekker maaltje voor mij. Met de kok en een kletsmajoor aan de bar hebben we nog gezellig gekletst. Uiteraard over twee Hollanders die met de fiets naar Spanje gaan.

De weg terug ging met een paar biertjes in de benen nog best goed. De andere kant op is een klim n.l. een afdaling.

WORDT VERVOLGD.

SCROL NAAR BENEDEN VOOR DE VORIGE DAG

Dag 3 - dinsdag 10 mei 2005
bestemming Mersch (Luxemburg)
dagafstand 97,5 km
netto fietstijd 6:37 uur
gem. snelheid 14,9 km
max. snelheid 48,3 km
totale afstand 235,5 km

Zo,n lange etappe was eigenlijk de bedoeling niet. Maar als je na 78 km in Ettelbruck bent, moet je wel een heel goede reden hebben om er te willen blijven. Zeer druk qua verkeer, de mensen kijken nors en in een hotel horen we dat alles bezet is. Ik betwijfel het... Een ander hotel opent de deuren pas een poos later. Nou, dan maar verder naar de camping van Mersch wat een perfecte stop met alles 'drum und dran' bleek. We zitten inmiddels aan een Leffe te nippen.

Vanacht en vanmorgen was het dus ijskoud. Cor haalde ijs van zijn fietskar. 10 mei??? Van de zotte!Ook onderweg sneed de koude wind weer door de kleren. 2 fleecetruien over elkaar aan en de ijsmuts op. Wie gelooft nu nog dat de aarde aan het opwarmen is??

We hadden gehoopt het Ardennenleed een beetje achter ons te hebben. Integendeel. Het werd weer beulen en zelfs in Luxemburg hebben we nog diverse klims voor de kiezen gekregen. Maar wat een schitterende natuur weer. Heuvellandschappen, bossen, snelstromende riviertjes, watervalletjes en zeer weinig verkeer. Complimenten aan de uitzetters van deze route.

Zadelpijn? Na 70 km heeft mijn achterste uiteraard laten weten hier niet voor geschapen te zijn maar van echte zadelpijn is momenteel geen sprake. Hopelijk blijft dat zo.
Hoe Cor gaat? Veel te goed uiteraard Maar ja, hij heeft dan ook al vele jaren fietskilometers in de benen. Toch liggen we in de klims niet ver uit elkaar. Zelden meer dan 50 meter. Hij vindt de lange klims toch ook maar zeer afmattend. Hij erkent dat het zwaarder is als hij eigenlijk gedacht had.
WORDT VERVOLGD.

SCROL NAAR BENEDEN VOOR DE VORIGE DAG

Dag 2 - maandag 9 mei 2005
bestemming Rettigny
dagafstand 81 km
netto fietstijd 6:18 uur
gem. snelheid 12,8 km
max. snelheid 56,8 km
totale afstand 138 km

Dit was een etappe waar men ons al voor gewaarschuwd had. Het werd inderdaad ook afzien. En niet zo,n beetje. De ene klim na de andere en vaak kilometers lang. Wat was het trouwens koud. Gelukkig hielden we het droog maar tijdens iedere afdaling sneed de wind door de kleren heen en veroorzaakte een koude gevoelstemperatuur.

Cor en ik hadden vaak gelijktijdig behoefte aan pauze en waar het fietsen echt niet meer ging namen we dan maar de benenwagen. Niks mis mee vonden we allebei.

Vandaag kwamen we diverse tourfietsers tegen. De meesten allemaal ook met Ortlieb fietstassen. Deze tassen blijken populair en ik ervaar inmiddels met reden. We passeerden een solofietser op weg naar Zuid Frankrijk. Een Engelsman op leeftijd. Even een babbel gemaakt. Nu is mijn Engels best OK maar ik moest 3 keer vragen: what's your final destination? Misschien had hij het gehoorapparaat uitgeschakeld?

Ondanks de zware klims was het toch genieten vandaag. De Ardennen is een schitterend landschap. Op de fiets ervaar je dat dubbel. Zoals het routeboek correct schrijft: de pijn die je lijdt in de klims wordt ruimschoots goedgemaakt met de mooie vergezichten.

Dit weer liet camperen niet toe dus een hotel in Cherain werd het einddoel van deze etappe. Mooi niet dus: hotel gesloten. Dan maar 15 a 20 km richting Houffalize. Daar zal altijd wel wat zijn. Na 8 km passeerden we camping Molins de Bistain met een restaurant en stacaravans. Wie weet wie weet... 20 minuten later waren we geinstalleerd in een gerieflijke stacaravan met douche, verwarming en prima slaapplaatsen. 5 minuten later kwam de regen met bakken uit de hemel. Is dat geluk hebben of niet??

Mijn windjack, kletsnat van transpiratie hangt voor de open haard in het restaurant en we hebben inmiddels lekker gegeten. Ardennen?? Zeer zwaar maar deze dag kan niet meer stuk!!

WORDT VERVOLGD

SCROL NAAR BENEDEN VOOR DE VORIGE DAGEN.
Zo zeg!! Dat is nog eens een verrassing om in Frankrijk in een (zeer) modern internetcafé van de supermarché LECLERC in Lunéville je eigen weblog te zien, professioneel verzorgd door het thuisfront. Thuisfront, zeer bedankt hiervoor. Zo kan ik het momenteel niet brengen. Ook fotos moeten nog even wachten want deze pc is slechts onderdeel van een terminal en laat het uploaden van foto,s niet toe.
Ik zal met mijn verslagen wellicht in herhaling vallen maar goed. Ik heb 2 uur internettijd besteld dus ik ga maar eens overtypen: (frAns toetsenbord dus exusez de typefouten)

Dag 1 - zondag 8 mei 2005
bestemming Goé-Jalhay
dagafstand 57 km
totale afstand 57 km
gem. snelheid 14,8 km
max. snelheid 51 km

De kop is eraf. Om 11:30 uur stapten we enthousiast uitgezwaaid op de fiets richting Simpelveld om zo via Lemiers de grens van Belgie te passeren. We kenden het traject naar het eerste hotel al dus we wisten wat ons te wachten stond. Maar met volle bepakking is dat natuurlijk extra zwaar. Daarbij opgeteld hondenweer mogen we concluderen dat we een pittige vuurdoop gehad hebben.

Inmiddels verorberen we in het hotel een lekker biertje en Cor leest voor uit het routeboek: "achter Goé laten de Ardennen zich van hun strenge kant zien." Zo! Dat staat ons morgen te wachten. Cor stelt voor: vroeg naar bed en morgen vaker pauzeren. Lijkt me een goed plan.
WORDT VERVOLGD.
 

Een telefoontje. De heren zitten nu in Luttange in Noord Frankrijk, een dorpje in de buurt van Metz. Hebben net een lekker frans etentje achter de kiezen en een blokhut kunnen bemachtigen om te slapen.
Het weer wordt heel langzaam aan wat beter.

Geplaatst door 'het thuisfront'.

Het eerste bericht. Een mailtje van Don.

"Cor en ik zitten in Mersch Luxemburg op een camping (stacaravan) en ik mag even de pc van het kantoor gebruiken. Ik heb nog geen internetcafé weten te ontdekken. Ik heb 3 dagen verslag klaar maar dat moet nog even wachten. De reis gaat voorspoe-dig. Hondenweer en kou zijn de tegenvallers. Voor de rest is het een prachtige beleve-nis. Het niveauverschil met Cor qua fietsen valt reuze mee.
Resumé: fietsen gaat prima, overnachten ook, conditie perfect, verstandhouding met Cor optimaal en we genieten van deze trip.
Het weer wordt beter. Wie weet kunnen we morgenavond de tent opzetten.”
Foto: een monument in Mersch. Al jaren geteisterd door weer en wind maar nog steeds recht overeind. Symbool voor ‘onze mannen’!

Geplaatst door ‘het thuisfront’.
 

Kon u gisteren niet op deze website komen, werd uw reactie niet geplaatst? Oefen geduld, kom een andere keer terug, want op Weblog.nl komen nogal eens storingen voor. Daar hebben, gezien de weerkaart, onze Spanjegangers ook last van. De weergoden hebben echter beterschap beloofd.
Van de heren zelf geen nieuws. Zoals Don al schreef zal het moeilijk zijn dagelijks verslag te doen. Internetwinkels vind je niet op elke hoek van de straat. Zo je er al een tegenkomt, onderbreek je niet de rit om achter de pc te kruipen.
Het thuisfront heeft overigens wel nieuws, in het bijzonder voor diegenen die niet aanwezig waren bij het vertrek. Een beeldverslag. Twaalf foto’s, zo’n 650 Kb. Even geduld als u geen supersnelle verbinding heeft.
Op de eerste foto Cor, op de tweede Don en op de laatste foto Bets Kroon (links) en Doña Esteban, de echtgenotes van de avonturiers. Op het plakkaat achter de voorruit van de auto op foto 8 staat “De Bezemwagen”. Of de mannen het betreuren dat die is thuis gebleven? We zullen het naar verwachting binnenkort lezen.
In tegenstelling tot wat hieronder wordt aangegeven is deze log niet geplaatst door Don Esteban. Evenmin die van 8 mei. De weblogtechniek laat niet toe dit incidenteel te veranderen.

Koffie, stuk Christoffeltaart en daar gingen ze. Cor en Don, bepakt en bezakt op naar de Costa Brava. Klokke elf, zoals afgesproken
Niet te veel kilometers op de eerste dag. Zo’n 55 vanaf Heerlen naar de eerste, gereserveerde overnachtingplaats. Door de Ardennen, dus stevig trapwerk voor de boeg. Wat gaat het weer doen?
Het ‘offer’ aan Christoffel, patroon van reizigers, werd gezegend. Regen, regen en nog eens regen.
Don zal er wel over schrijven. In elk geval zijn ze goed aangekomen op hun eerste overnachtingsplaats: Hôtel du Lion, midden in het natuurgebied van la Gileppe waarvan hier een foto. Een vriendelijke uitbaatster, schreef Don in een eerdere log. Een troostrijk zonnetje op deze eerste, zware dag.

Geplaatst door ‘het thuisfront’.
 

Mañana moeten we er dus aan geloven. Vanmorgen heb ik de fiets met bepakking naar Cor gereden om morgen van daaruit om 11:00 uur samen te vertrekken. 14,5 km door weer en wind. Het is herfst in plaats van lente maar we laten ons er niet door uit het veld slaan. De eerste dagen staat ons veel klimwerk in de Ardennen te wachten en dan zal de blik toch al veelal naar beneden gericht zijn.

De kar van Cor is ingepakt.. en uitgepakt .. en ingepakt .. en uitgepakt enz. Zo verging het mij ook met de tassen dus ik herken het maar al te goed Het zal de leeftijd zijn. Jeugd gooit alles op een hoop en kan het nog terugvinden ook en wij 'bejaarden' pakken in met overleg en vinden niks meer terug

Waarom pas om 11:00 uur vertrekken? Nou, vanavond eerst een feestje bij gemeenschappelijke vrienden die beiden hun 65ste verjaardag vieren. Daar konden we niet verstek laten gaan. Daar zonder drankje om 22:00 uur naar huis en morgen om 7:00 uur op? In theorie is dat mogelijk en wie weet dat Lance Armstrong nog altijd zo door het leven gaat. Maar ook nog als ie de 60 gepasseerd is? En daarbij, de eerste etappe is welliswaar zwaar maar relatief kort. 50 a 55 km.

 

Vrijdag 6 mei 2005
Dagafstand: 70 km
Netto rijtijd 4:13 uur
Gem. snelheid 15,1 km
Hoogste snelheid 36,6 km

Om a.s. zondag niet alle kruit al verschoten te hebben, heb ik nog een vlak tochtje gemaakt (voor zover mogelijk in Zuid Limburg) waarin ik de gemiddelde snelheid bewust laag hield. Het werden uiteindelijk wat meer kilometers dan ik van plan was maar als het tempo maar laag is, is het niet erg inspannend voor de benen. Het ging me vooral weer om 'zadeluren' op te bouwen. De ANWB tankstations hebben trouwens mooie picknickstops. Zullen we zoiets op de Franse D-wegen ook tegenkomen?

Laat ik het eens over het volgende hebben: we besloten te gaan fietsen volgens de route De Groene Weg Naar de Middenlandse Zee van Ben van Kan en Boudewijn van der Vlist. Twee boekwerkjes die ons van Maastricht naar Narbonne brengen. De resterende afstand naar onze bestemming in de Costa Brava doen we via een normale landkaart. We vertrekken in Heerlen dus zullen pas achter Aubel (B) op de orginele route komen. In de log van vrijdag 29 april beschreef ik dat we er ter voorbereiding al geweest waren dus we weten precies wat ons de eerste dag te wachten staat. Met bepakking wordt dat gegarandeerd afzien.

 

Bovenstaand een deel van routebladzijde 2 van Mesch naar Dolhain. Links de routebeschrijving met aanduiding wat we zoal passeren aan eetcafé's, restaurants, pensions, hotels, levensmiddelenzaken, fietreparatiezaken enz. Handig nietwaar? Rechts de kaart waarop in het paars de fietsroute. Verder in het boek geillustreerde beschrijvingen van de omgeving , reistips en een lijst campings, pensions en andere onderkomens met adres en openingstijden.

De boekjes zijn 3de druk 2003 dus logisch dat er nogal eens iets verandert. Zo reden we ons vrijdag nog 'de mist in' voor Dolhain terwijl dat niet gebeurd zou zijn als ik me eerst op Internet op de hoogte had gesteld van de wijzigingen november 2004. Daar werd n.l. een nieuwe rotonde vermeld met 2e weg rechts richting Dolhain terwijl in het boekje zelf nog niet gerept werd over een rotonde. Alle wijzingen zijn uitgeprint en ook met pen in de boekjes toegevoegd dus hopelijk verliezen we geen onnodige kilometers wegens zoekwerk.

Woensdag 4 mei 2005:
Onze vertrekdag zondag a.s. is direct al de eerste dag van een aantal dagen zwaar klimmen (en gelukkig ook dalen) in de Ardennen. Het wordt dus onderhand tijd om energie op te bouwen en geen grote trainingsinspanningen meer te leveren. Zo hebben we het geleerd tijdens de langere duurlopen en met fietsen is het niet anders. Kortom, vandaag bleef de fiets op stal en heb ik o.a. griesmeelpudding voorgeschoteld gekregen voor extra koolhydraten. Ik ben geen liefhebber van pasta maar griesmeelpudding? Njammie jammie

De rustdag is deels benut om de bagage nog maar eens te ordenen. Zo hoeven badslippers niet direct binnen bereik te liggen maar is het wel prettig als de kleine handdoek dichtbij is om tijdens de klims in de Ardennen het zweet te wissen. Zo moet ook regenkleding grijpklaar liggen in geval van plotselinge buien.

Gemak dient de mens en daarom had ik wel oren naar het stoel-advies van iemand die zijn fietsverslag op Internet had geplaatst. Hij zat 's avonds voor de tent op zijn thermarest slaapmat die met een speciale hoes in een stoel met rugleuning was veranderd. Hij deed er nogal lyrisch over.
 

Ik ben het bij de regionale 'campingboer' gaan uitproberen en inderdaad, het zit best comfortabel. Kortom, de bagage is weer 100 gram zwaarder geworden.

Vandaag bracht de postbode ook het pakketje waar een via Internet besteld fietsalarm in zat. Een doosje electronica te bevestigen aan de fiets en wat een hels kabaal maakt als de fiets op de een of andere manier bewogen wordt. Het werkt uitstekend maar bij poging tot diefstal s'nachts zullen het m.i. niet alleen Cor en ik zijn die van het doordringende geluid wakker worden. Nou ja, liever de buren uit de slaap gewekt als morgen te voet verder... http://www.htponline.nl/index.php/cPath/36_143
 

Dinsdag 3 mei 2005
Dagafstand: 62,5 km
Netto rijtijd: 3:13 uur
Gem. sneheid: 17,5 km
Max. snelheid: 43,1 km

Ik heb met fiets en bepakking even de sportvrienden van AVON (http://donesteban.net/hpde/avonsportoverdag.htm) gedag gezegd die op het punt stonden om de dinsdagochtendlooptraining (3x woordwaarde..) te beginnen. Daar zal ik de eerste tijd n.l. afwezig zijn. Daarna naar Cor om van daaruit een traininkje zonder noemenswaardige heuvels te beginnen. In Limburg is dat moeilijk en uiteindelijk hebben we dan ook weer een paar klimmetjes voor de kiezen gekregen.

Cor ging vandaag zonder zijn aanhanger want hij had geen zin meer om bakstenen te trekken. Maar Cor heeft eigenlijk al jaren lang getrainde fietsbenen dus die kar zal 'm de pret niet drukken a.s. zondag. Ook met flink beladen kar zal Cor tijdens iedere klim alleen maar zijn achterkant laten zien. Ik heb daar bepaald geen problemen mee want ik draai liever in eigen tempo mijn klein verzetje dan dat ik me opgejaagd voel door iemand die achter me zit en veel harder kan maar zich moet inhouden.

Ik had gisteren iets veranderd aan de inhoud van de voortassen en ik bemerkte vandaag direct onder het fietsen dat de goede balans van eergisteren eruit was. Het stuur zwabberde wat en ik moest regelmatig corrigeren. Dus ik heb snel even op de tast het gewicht beter verdeeld en inderdaad, het fietste direct weer een stuk prettiger. Deze oefentripjes hebben dus waarde op allerlei gebied.

Zadelpijn? Ach, na 60 km zal bij velen de derriere zich wel op de een of andere manier melden. Maar ook voor vandaag ben ik toch best weer tevreden. Wel beginnen de knieen zich te melden. Dat zal alles te maken hebben met de 20 kg extra aan boord. De bepakking werkt nu als een vliegwiel. Op gang komen is moeilijker dan normaal maar eenmaal wat vaart op vlakke weg en je peddelt alsof je op een lichte racefiets zit. Daarentegen zijn heuvels en klims extra zwaar. Ik ben dan ook blij dat we besloten hebben er de eerste dag in de Ardennen slechts een korte etappe van te maken.

Onderstaand een foto'tje aan de voet van de Wintrakerberg tussen Sittard en Wintraak. Deze keer ben ikzelf maar eens voor de lens gaan staan.

Jammer van het tegenlicht. Ik zal daar met volgende foto's nog eens extra op letten.

Zondag 1 mei 2005 (dag van de Arbeid... inderdaad... pfff)
Totale dagafstand: 54 km
Netto rijtijd: 3:05 uur
Gem. snelheid: 17,5 km
Hoogste snelheid: 44,7 km

Dit was de eerste training met alle bagage op de fiets. Ik had de tassen gevuld met zo goed als alle zaken die ik ga meenemen. Tevens heb ik gelet op goede gewichtsverdeling links en rechts, 2/3de gewicht achter en 1/3de voor zoals de 'fietsologen' voorschrijven en een dusdanige indeling dat ik bijv. onderweg niet alles moet overhoop halen om het toiletpapier terug te vinden. Als de nood het hoogst is, moet het toiletpapier nabij zijn... of hoe ging het spreekwoord ook al weer

Cor en ik zouden weer samen trainen dus volgens afspraak stond hij om 11:00 uur aan de deur. Ditmaal met achter de fiets zijn Nomad aanhanger en daarin 20 kg aan bakstenen om zijn bepakking te simuleren. Zijn eerste reactie was: "pfff, wat valt dat tegen zeg. Alsof iemand aan je fiets aan het trekken is."

We zouden een korte trip naar Bunde en weer terug maken maar gezien het prachtige weer van vandaag (28 graden en zonovergoten) hebben we de terugweg via een omweg verlengd. Wat een drukte op de weg trouwens zeg!! Zondag, 1 mei, 28 graden, de eerste zomerse dag van het jaar. Alsof je het luik van een kippenhok opentrekt. Wandelaars, wielrenners, toerfietsers, cabriolet auto's, ook oldtimers, motorrijders, zowel de tourrijders als de roekeloze racemaniakken.... Iedereen was buiten.

Hoe het uiteindelijk ging? Best wel zwaar, vooral in de heuvels want 20 kg extra is bepaald niet niks. Afzien en zweten dus. En toch, zowel Cor als ook ik wenden er uiteindelijk toch wel aan. Bergop schakelen we nu iets sneller over naar een kleinere versnelling dan voorheen en vals plat naar omhoog gaat ook niet meer alleen door slechts wat harder op de pedalen te duwen. Maar we voelen dat het te doen is en dat was mede de opzet van deze tryout.

Oh ja, het zadel. Nou, ik denk wel dat ik het gevonden heb. Het ging weer prima vandaag en ik heb het gevoel dat Prins Poeperd steeds meer weerstand weet op te bouwen. Ik verander hier niks meer aan.

Met alle geexperimenteer om van de zadelpijn af te komen vond ik deze wel toepasselijk

Vrijdag 29 april 2005
Totale afstand: 73 km
Netto rijtijd: 4:20 uur
Gem. snelheid: 16,8 km
Hoogste snelheid: 51,1 km

Dat was een pittige training in niet te koud maar wel grouw weer. Sinds gisteren weet ik wat de Ardennen op de fiets betekenen. Ik had er bepaald geen spijt van dat ik de tassen toch nog maar thuis had gelaten. Beter dat ik de Ardennen slechts 1 keer doorkruis met de tassen. Dat we moeten afzien, daar zijn we inmiddels toch wel achter.

Om half elf gingen we met de auto en de fietsen achter op de Twinny Load naar Gemmenich Belgie en vandaar al fietsend naar Plombieres en Aubel en zo naar de orginele route op de kaart die in Maastricht begint en die we kruisen bij Froidthier. Dan gaat het naar Clermont, Limbourg en Goé. Achter Clermont ging het fout want even één verkeerd weggetje inslaan en je belandt in een afgelegen gebied zonder enige richtingaanwijzer of ook maar een kleine aanwijzing waar je zit. Zelfs geen plaatsnaamborden. En de wegen? Tjonge jonge... vol gaten en scheuren. Hobbeldehobbel. Alles rammelt. Ik denk dat we met deze misser dikke 10 km extra hebben moeten rijden.

Achter Goé richting Jalhay lag volgens het routeboek een pension genaamd L'Auberge en 3 km verderop een hotel genaamd Hotel du Lion. Het doel van deze trip was mede om daar naartoe te fietsen en eventueel een overnachting te regelen voor de eerste reisdag. Pension L'Auberge kunnen we dus vergeten. Het bleek een verlaten herberg waar mijns inziens al geruime tijd geen mens meer binnen is geweest. Een nog in de plastic verpakte telefoongids bij de voordeur accentueerde de situatie. Dan maar 3 km verder naar Hotel du Lion. We zatten vlakbij de Barrage de la Gileppe dus dat werd even zwaar klimmen.

Hotel Du Lion bleek een leuk hotelletje midden in het natuurgebied van de 'Gileppe'. In het restaurant bestelden we een kop koffie en de vriendelijke eigenaresse wilde al direct een kamer voor ons reserveren op 8 mei, of nu nu wél of niet kwamen. De fietsen zouden 's nachts in de afgesloten 'gare' kunnen en de prijs van een kamer met douche en 's morgens een ontbijt viel ook mee. We hebben er uiteindelijk toe besloten ook al zal het vanaf vertrekpunt Heerlen niet verder zijn dan +/- 55 km. Zo'n eerste dag vertrek je toch al extra laat. (mede vanwege een verjaardagsparty de avond tevoren waar zowel Cor als ik bij aanwezig dienen te zijn) Tevens zullen de Ardennenklims met 20 kg meer op de fiets vies gaan tegenvallen, kortom: niet forceren de eerste dag. 55 km met bepakking langs heuvelachtig Lemiers-Vaals en daarna de Ardennen in is zwaar genoeg.

Het gaat trouwens steeds beter op dit zadel. Ik had afstand zadel-stuur iets verkort en het zadel zelf iets horizontaler gesteld. Geen geexperimenteer meer met 2 broeken maar gewoon een goede fietsbroek. Regelmatig even bloed laten doorstromen door bijv. tijdens de afdalingen de druk van het zadel te nemen en dusdanig gaan zitten dat je goed ze zitbotjes voelt.

Bovenstaand een korte pauze na een van de vele lange klims.

Laatste donderdag(morgen) van de maand betekent automatisch sporten op de heide met leden van AVON Sportoverdag. Ik heb echter besloten om er met de fiets achteraan te rijden, mede om de nieuwe zadelpen uit te proberen. Tevens fototoestel in de stuurtas om eindelijk eens wat plaatjes van mensen te schieten. Eerst wat loopoefeningen en klessebessen voordat een duurloopje door de heide ondernomen wordt.

Ik vond 30 km fietsen genoeg voor vandaag want morgen ga ik met Cor en de fietsen op de Twinnyload naar Belgie om daar een stuk van de Ardennenroute te verkennen. Wie weet dat we er onze eerste overnachting op 8 mei ook al kunnen regelen. Ik zit te dubben om deze keer eens bepakt en bezakt te fietsen. Het zal er tenslotte één keer van moeten komen. Ik heb voor mijn huis al een stukje geprobeerd en je voelt het behoorlijk aan de fiets trekken. Qua balans viel me het reuze mee.

De bedoeling was om vandaag weer een trainingstochtje te maken maar het is er niet meer van gekomen. Karwijtjes in de tuin moesten ook gebeuren en samen met een half uurtje tandartscontrole is de morgen snel om. Dan een belletje van de fietsspeciaalzaak dat een besteld onderdeel is binnengekomen dus er dient zich ook nog sleutelwerk aan.

Dat sleutelwerk stond weer in dienst van het zere poepertje. Ik miste n.l. op deze fiets een verende zadelpen. Als je de banden flink hard hebt opgepompt en ermee over fietspaden rijdt met fikse oneffenheden is dat gehobbel best onaangenaam. Mijn 'Spaanse' fiets met verende zadelpen voelt dan een stuk prettiger aan. Dus ik heb de middag ingevuld met het monteren van een verende zadelpen. Het bestelde onderdeel was een bus die de 27 mm zadelpen passend moet maken op een 29 mm frame-ingang. Verloopstuk in de framebuis, zadelpen erin en klaar is Kees. Tenminste, zo had ik het gepland. Mooi niet dus. Het verloopstuk maakte de ingang te klein en de pen was er met geen mogelijkheid in te krijgen. Met een rubberhamer misschien maar wat te doen als je de hoogte later nog eens wilt verstellen? Vertikaal 2 cm van de verloopbuis afzagen bracht de oplossing. Wellicht dat 2,5 cm nog beter was geweest want nu moet ik de pen draaiend en met kracht naar beneden drukken. Maar een ding is zeker: hij zit zo vast als een huis.


 

Totale afstand: 54,5 km
Netto rijtijd: 3:13 uur
Gem. snelheid: 16,9 km
Hoogste snelheid: 48,8 km

Ik moet de digitale camera toch maar weer eens meenemen. Een log zonder plaatje is niet af vind ik. Voor vandaag daarom maar een foto van de 'cockpit'.
Ik had vandaag weer flinke zadelpijn en ik ben er niet gerust op. Het zadel is volgens mij OK en daar moet ik het niet meer in zoeken. De laatste 10 km reed ik met het zadel 2 cm naar achteren geschoven en ik denk dat dit sowieso beter is. Maar ja, ik had er toen al 44 km opzitten en dan is het echte testen niet erg zinvol meer.

Het idee om met fietsonderbroek tesamen met normale fietsbroek te gaan rijden laat ik varen. Ik ben bang dat ik hiermee de problemen op me afroep. Mijn gat heeft inmiddels een schrijnerig gevoel en rode plekken. Ik denk dat de broeken schuren en tesamen met broekrimpels de huid irriteert. Eén goede fietsbroek en voor de rest geen trucs. Dat lijkt me uiteindelijk op den duur het beste. Heb jij nog goede tips? Ik hoor het graag.

Wat een treurig weer trouwens vandaag. De lucht grijs en van tijd tot tijd drup drup. En dat was in Duitsland waar het grootste gedeelte van deze training zich in afspeelde niet anders. Koud was het gelukkig niet. In elk geval ging ik bij Wehr de grens over, dan richting Heinsberg, iets terug naar Gangelt, dan Geilenkirchen en zo naar Landgraaf, Brunssum en richting home. Ik heb nog nooit deze richting op in Duitsland gefietst en ik ga er dan ook geen gewoonte van maken. Wat een saaie boel. De dorpjes kennen prachtige huizen en overal staat een mooie BMW voor de deur maar voor de rest kale landerijen. Tevens valt op dat de windenergiemolens erg populair zijn.


Bovenstaande dus de 'cockpit'. Naast de bekende Sigma kilometerteller heb ik ook een uitgebreidere draadloze teller gemonteerd. Hij lag in de rekken bij de supermarkt Lidl voor een prikje. Het ding geeft naast de gebruikelijke zaken ook aan: buitentemperatuur, hartslag, calorieenverbruik, signaal boven een bepaalde hartslag. Je moet er een borstband bij dragen om o.a. de hartslag te kunnen meten maar daar begin ik niet aan. Dat deed ik vroeger tijdens looptrainingen voor de marathon.

Dat ding rechts op het bovenstuur en dus geen fiets-GPS maar een radio. FM en AM en hoorbaar via een prima speakertje. Het is tevens klokje, wekkertje en er zit ook nog een claxon op. Miep miep.. Ook van de Lidl:-) Ik heb hem in Spanje tijdens fietstochtjes door het achterland al met plezier gebruikt. Met veel tegenwind gaat hij echter de stuurtas in want dan hoor je hem niet meer.

Totale afstand: 68,8 km
Netto rijtijd: 4:04 uur
Gem. snelheid 17,0 km
Hoogste snelheid 41,6 km

Vandaag wilde ik eens een vlakke etappe want de trip van donderdag zat toch nog wel in de benen. Beter gezegd in mijn achterste want al na 20 km moest ik van tijd tot tijd gaan verzitten om zadelpijn tegen te gaan. En na 50 km had ik zoiets van: als ik nu in de buurt van thuis was, hield ik het voor gezien vandaag.
De trip ging naar Born-Grevenbicht waar ik met het voetveer de Maas wilde oversteken naar Belgie. Mooi niet want de veerboot was nog niet in gebruik. Misschien dat het veer pas in mei wordt opengesteld. Dan maar afzakken naar Obbicht en uiteindelijk via Berg met het grote veer over de Maas.
Prima fietsweer. Zonning, minder wind dan donderdag en 's morgens ook een paar graden warmer. Meer valt er niet over te melden dus daar houden we het voor vandaag maar op.

Iedere dag een nieuwe log? Neuhhh, dat was ik niet van plan, maar nieuwe bezems vegen schoon zullen we maar zeggen.

Vanmorgen hadden mijn bovenbeenspieren zoiets van: toch niet wéér op de fiets vandaag he? Ik heb het stalen ros vandaag dan ook maar mooi laten staan en heb o.a. in de tuin gewerkt. Dat is ook beweging.

Laat ik het eens over mijn fiets hebben:


Dit is zoals je ziet dus niet de fiets van de weblog-openingsfoto want daar fiets ik in Spanje op. Bovenstaand is een Giant GS700 tourfiets. Een lekker fietsje wat in de catagorie hybride valt. Geen dure Randoneur maar ook geen goedkope lichtgewicht. Een stevig frame en reeds voorbereid op het dragen van voortassen. Ik heb er dus een vlinderstuur opgezet en het zadel is dus het laatste smalle zadel met gleuf. Op advies van ervaren tourfietsers heb ik Schwalbe antilek buitenbanden gemonteerd. (40 x 622) Met € 29,95 per stuk geen goedkope band maar ze zouden hun geld meer dan waard zijn. Ik moet inderdaad al toegeven dat ze perfect fietsen en ik duidelijk verschil merk met de vorige banden. Het fietst lichter en ik voel me er veiliger mee als ik in afdalingen snelle bochten moet maken. Ze staan op 4 bar spanning momenteel.

Naast een gewone bidon draag ik als 2de bidon een thermosflesje mee. Op die manier hoop ik ook met warm weer koel water te kunnen blijven drinken. Dat grijze ding aan de fietstas is een 'Dazer'. (www.dazer.nl) Hiermee kan ik door op een knopje te drukken een hoogfrequent geluid genereren als loslopende honden het op mijn benen voorzien zouden hebben. Ik heb het ding uitgetest en inderdaad, agressieve honden binnen een meter of 6 waarbij ik het uitprobeerde, keken plots vreemd op en bleven stilstaan. Sommige honden, vooral politiehonden zouden er niet op reageren.

En dan de draagtassen:

Ik had het geluk een sportmaat te kennen die naar Santiago de Compostella is gefietst en bereid was zijn z.g.a.n. Ortlieb tassen aan mij uit te lenen. Fred, nogmaals zeer bedankt voor deze sympathieke geste. Het zijn bepaald niet de eerste de beste tassen. Waterdicht, handige ophanging en sluitingen. 2 voortassen, twee achtertassen en een bagagedragertas die - omdat alles waterdicht is- tevens als wastobbe gebruikt kan worden.

En dat stoeltje op de foto? Ja, die gaat ook mee. Opvouwbaar, superlicht en het past makkelijk in de 'wastobbe'. Met allerlei handelingen, al is het maar om mijn schoenen aan te trekken, zal ik op de campings dat stoeltje gebruiken.

'Wie sjoën os Limburg is' (hoe mooi ons Limburg is)

Totale afstand: 78,10 km
Netto rijtijd: 4:40 uur
Gem.snelheid: 16,7 km
Hoogste snelheid: 51,1 km

Vandaag hebben Cor en ik een intensief trainingsritje achter de rug. Zie onderstaand een stukje ANWB fietsmap Zuid Limburg met de rode lijn als ingetekende route. Startpunt Heerlen, dan via een stuk noordelijke richting naar Amstenrade, Vaesrade en zo naar beneden naar Schin op Geul, Wittem, Sippenaeken in Belgie, Gemminich, langs Vaals naar Orsbach in Duitsland en via Bochholz weer richting Heerlen. Zon, volledig blauwe lucht, een schitterend landschap, goede benen en niet al te veel zadelpijn, maakten het een prachtige tour. Links en rechts zat men uit de wind op de terrasjes in de korte mouwen en de fietsrekken waren goed gevuld. We waren duidelijk niet alleen op pad.

Maar wat hebben we van tijd tot tijd op de pedalen moeten drukken. Wittem, Mechelen, Epen en ook het traject na Sippenaken was qua natuurschoon ronduit schitterend. Het gaat echter op en af met dusdanig pittige klims (en soms tegenwind) dat ik 2 keer even moest afstappen en een stukje moest lopen. Niet erg hoor. Beter je krachten doseren dan forceren en de volgende dag niet meer vooruitkomen. En hoe het met Cor ging? Hij peddelt die heuvels naar boven alla Eddy Merckx. Bijna 74 jaar. Om jaloers op te worden.

De combinatie fietsonderbroek en daar de gewone fietsbroek over deed het trouwens prima. En wat dit zadel betreft, het zal het reiszadel wel worden want ik voelde vandaag dat de zadelpijn die rond de 40ste km begint - en waar trouwens nog prima meer te fietsen valt- nauwelijks of niet verergert. En dat is uiteraard oh zo belangrijk als je langere afstanden wilt fietsen. OK, na 78 km waarvan een groot gedeelte heuvels en klims, stap je niet meer fris van de fiets. Maar wel met een voldaan gevoel zo van: die trip naar Spanje gaat beslist lukken!!!

Ik heb vandaag een kort tochtje van 25 km gemaakt. Miezelregen, slechts 7 graden, koude oren en in het begin koude vingertoppen. Dus ik had op een gegeven moment zoiets van: waar zijn we nou mee bezig? Morgen is toch weer een dag? En de weersvoorspellingen voor morgen zijn sowieso beter. (voor morgen loopt n.l. een afspraak met Cor, mijn fietscompagnon om samen een langere tocht te gaan maken)
Als experiment had ik vandaag twee fietsbroeken over elkaar aangetrokken. Ik moet je zeggen, dat viel vooral de eerste 20 km niet tegen. Ik ga ook eens de fietsonderbroek tegelijk met een normale fietsbroek uitproberen. En ach.. wie weet is mijn achterste na een week reizen zo gewend geraakt aan het harde zadel, dat ik al die probleersels niet meer nodig heb. De pot uierzalf is inmiddels gekocht en ook al in gebruik dus het 'vötschje' wordt in de 'watten' gelegd, nietwaar?

Dat in de voorbereidingen van een eerste lange fietsreis -met nog onvoldoende kilometers op de teller om zich enigszins geroutineerd reisfietser te mogen noemen- het zadel een wel zeer bijzondere aandacht verdient moge logisch zijn. Iemand op een stadsfiets waar je veelal rechtop zit, zal een zacht breed zadel prefereren en dat lijkt me tot een kilometer of 10 fietsen dan ook het meest voor de hand liggend. Leggen we echter 30, 40, 50 en meer kilometers af, zal je er op doorgezeten raken. Vorig jaar fietste ik redelijk rechtop een fietsvierdaagse. 40 km per dag en wat was mijn achterste iedere dag weer blij als het erop zat.
Mijn Spaanse sportfiets heeft een smaller, ietwat harder zadel en ware het niet dat ook op dit zadel 'mijn klokkenspel' na 7 km gevoelloos werd, zou ik dat zadel ook op de reisfiets hebben geplaatst. Maar nogmaals, een slapend kruis betekent regelmatig afstappen om de doorbloeding weer kans te geven.

Het zadel met gleuf bracht qua doorbloeding de oplossing maar het was iets te breed waardoor de liezen geirriteerd raakten. Dus ik heb toch maar voor het zadel met sleuf gekozen met wielrennersafmetingen. Het is een behoorlijk hard zadel en na 20 km begint mijn achterste al te sputteren. Maar welke kenner ik ook spreek, ze raden allemaal een hard zadel aan. Even doorbijten en het zou zich beslist uitbetalen. Ik heb nog dikke 2,5 weken om er achter te komen en daarna heb ik geen keuze meer.

Het is inmiddels 19 april en ik vind dat ik qua training niet heb stilgezeten. Na de wintertraining op de rol heb ik zowel met Cor als ook alleen diverse heuvelachtige fietstrips in Spanje gemaakt en de benen doen het m.i. niet slecht. De Amstel Gold Race inclusief Cauberg is welliswaar nog ver_van_mijn_bed_show maar een flinke toertocht van een aantal dagen lijkt me geen probleem meer. De benen voelen inmiddels een stuk krachtiger aan en de wintertraining was m.i. niet voor niets. Ik heb echter al jaren een zadelprobleem waar ik blijkbaar niet de enige mee ben. Na een km of 7 a 8 is slaapt mijn 'klokkenspel'. Eigenlijk is de hele streek rondom het kruis gevoelloos geworden. Er wordt dus iets afgeklemd waardoor een normale bloeddoorstroming gehinderd wordt. Gevoelloos zeg ik maar eigenlijk is het ronduit een rot gevoel. Het onderwerp werkt (vooral bij vrouwen) altijd weer op de lachspieren maar na 7 km heb ikzelf helaas niet veel te lachen....

Ik heb de oplossing gelukkig gevonden middels een zadel met een 'koetje'. Een Spaanse kennis (zware fietsliefhebber) die tientalle jaren in Nederland woonde en inmiddels al weer een poos in Andalusie woont en vaker in de Sierra Nevada fietst, zei ooit toen we hem eens opzochten: ick hep een sadel met een koetje ghekocht. Nu moet je dus weten dat hij ondanks zijn langdurig verblijf in Nederland nooit een behoorlijke NL-uitspraak heeft gehad en de letter U altijd is blijven uitspreken als OE. Hij had het ook altijd over zijn 'zoester' als hij zijn zuster bedoelde. Kortom, zie de foto van het zadel met 'koetje'.

Het werkt echt. Na een trip van 60 km kende ik geen moment van gevoelloosheid. Wel voelde ik uiteindelijk een andere geirriteerdheid tussen de benen. Ik heb daarom nog een ander smaller zadel gekocht, ook met opening en ben daar momenteel nog mee aan het experimenteren.

Ergens in 2004 zegt Cor, mijn bijna 74 jarige sportvriend plots: weet je wat ik nog wel eens zou willen? Met de fiets naar Spanje. Van de vrije natuur genieten, wel stevig doorpeddelen en in de namiddag tentje opslaan of bij slecht weer een pensionnetje in. Ik was er direct voor te vinden maar dat zou voor mij een flinke voorbereiding betekenen. Ik heb n.l. niet de duizenden fietskilometers van Cor in de benen. Tevens heb ik ook niet het superslanke postuur van hem. Ik ben welliswaar niet ongetraind (rennerspagina) maar iedere dag opnieuw urenlang fietsen en dat diverse weken lang is niet iets waar je zomaar aan kan beginnen. Na wikken en wegen hakten we uiteindelijk de knoop door en begon ik in december 2004 binnenshuis met fietstrainingen op de rol voor de TV. Ik haat n.l. slecht weer dus waarom niet binnen trainen, nietwaar?

Ik ben veel gaan lezen op Internet en heb veel geleerd uit allerlei fietsverslagen, tips en hints. Met name het fietsverslag van Judith Bastiaanssen Fietsroute Eindhoven-Barcelona werkte inspirerend. (Website Judith Bastiaanssen)

 

Vanaf 'Voorbereiding 3' kan je reageren als je dat zou willen. Deze weblog komt uiteindelijk als reisverslag op mijn website te staan. Voorlopig is het echter mede bedoeld als communicatiemiddel ook m.b.t. de updates die ik tijdens de reis hoop te kunnen plaatsen via internetcafé's.

Don/Paul