4 December 2003:
Het besluit om te stoppen werd natuurlijk grotendeels gevoed door de plotselinge zware astmatische aanvallen`en een periode van 7 tot 10 dagen waarin roken bepaald geen genoegen bracht. Na de behandelingen in Spanje had ik vandaag dan de langverwachte eerste afspraak met de longarts in Nederland. Eigenlijk een longarts in opleiding want de longarts zelf had een dusdanige wachtlijst dat ik op hém nog een maand langer zou hebben moeten wachten. Eerst een inleidend gesprek, wat vragen en dan de röntgenfotos bekijken die reeds tijdens mijn verblijf in Spanje waren gemaakt. De arts keek er niet vrolijk bij en wees direct op ontstoken bronchien en meer wat zowel bronchitis, astma als ook lichte longemfyseem zou kunnen inhouden. Op dat laatste zit ik natuurlijk al helemaal niet te wachten. "Maar röntgenfotos zijn een momentopname, we zijn inmiddels 2,5 maand verder en de echte waarheid kan pas via nieuwe fotos en allerlei testen aan het licht worden gebracht. Gaat u dus eerst maar eens de uitgebreide longtest doen, bloed prikken, ECG laten maken, opnieuw röntgensfotos, dan een allergietest..." en zo streepte de arts nog het een en ander aan. "En dan zien we u op 21 januari weer terug." Dat is dus 7 weken later. Als je in Spanje het ziekenhuis belt, zegt men: sorry meneer, dan kan vanmorgen echt niet meer... komt u vanmiddag of morgenvroeg maar. Maar goed, dat is weer een ander onderwerp.

De longfunctieafdeling:
Je bent deze paginas aan het lezen o.a. omdat het onderwerp 'stoppen met roken' je interesse heeft. Laat ik daarom niet te uitgebreid doorgaan met mijn eigen astma-perikelen maar terugkeren tot het hoofdonderwerp. Alhoewel.. ik begin natuurlijk niet voor niets over die longafdeling in het ziekenhuis want dat heeft uiteraard zeer veel met roken te maken:
Heb je problemen om van het roken af te komen? Stap dan gewoon eens het ziekenhuis binnen, vraag naar de afdeling longziektes en ga daar een half uur in de wachtkamer zitten. Luister en bekijk vooral ook de mensen die hier wachten. Klamp dan eventueel ook nog eens een verpleger/verpleegster aan en vraag wat de hoofdreden is van al dat gehijg en gehoest in de wachtkamer.... je mag één keer raden!! Volgens mij helpt dit nog beter dan pleisters, kaugum enz. Je wordt er echt stil van als je op zo'n afdeling zit.
OK, ik geef toe, als je eenmaal een poosje gestopt bent met roken ga je dingen anders zien. Het nicotineduiveltje heeft inmiddels verzwakte invloed en je laat je niet meer de wet door hem voorschrijven. Maar ondanks dat, bezoek eens zo'n afdeling en je staat versteld!!

Ventolin:
Ventolin is een goedje wat tijdelijk maar snel de luchtwegen ruimer maakt en ik via een inhalor tot me neem. Dus hard zuigen tot diep in de longen. Ik gebruikte het al 2 jaar nadat een sportarts lichte bronchitis had geconstateerd. Soms maanden lang niet en dan plots greep ik er weer naar. Sinds september, toen de luchtwegen een enorme deuk opliepen ben ik Ventolin dagelijks meerdere malen gaan gebruiken. Gaan we reclame maken voor Ventolin? Neuhh, dat niet maar het spul helpt mij prima en ach...op een privé website is reclame erg relatief, nietwaar?
In elk geval, de wachttijden in de zorg swingen de pan uit. Algemeen bekend. Maar als je eenmaal met je ponskaartje door het ziekenhuis holt, kan men best effectief te werk gaan. Ik zat vlak na het gesprek met de longarst n.l. al in de stoel voor de diverse longtesten. Eerst aan het apparaat de longen uit je lijf blazen mindels diverse oefeningen zonder iets en daarna hetzelfde na twee pufjes Ventolin tot je genomen te hebben. Mijn prestaties waren na Ventolin 15% beter en dat zou opmerkelijk zijn. Nou ja, we zien wel wat de arts er van vind bij de volgende controle. Verdere tests zoals allergietest gaat op 30 december gebeuren.

19 januari 2004:
Ingezonden door Mari van Oorschot, exroker:

Over de Tabakswet

Op rigoureuze wijze kwam er op 2 september 2003 na ruim 40 jaar een einde aan mijn rokersbestaan. Was het nou net te laat? Of was het net op tijd?

Nu ik geleidelijk mijn werkzaamheden hervat word ik sinds 1 januari elke morgen aan de hoofdingang van het Reinaerdepand geconfronteerd met de echte diehards, mijn vroegere collega’s uit de rokersruimte. Sinds 1 januari bestaat die ruimte als zodanig niet meer, en moeten de rokers hun (on)heil buitenshuis zien te halen.

Nou is me al enige keren gesuggereerd dat ik mij daar iedere keer loop te verkneukelen wanneer ik hen passeer. Niets is echter minder waar! Ik ben eerder geneigd me uit solidariteit bij hen aan te sluiten. Niet vanwege het roken – want dat zal ik niet meer doen – maar vanwege de sfeer die er de laatste weken is ontstaan rond de invoering, uitvoering en handhaving van de Tabakswet.

Als er ooit in korte tijd een groep paria’s is gevormd, dan is het wel de rokersgroep. Uitgesloten, uitgestoten, bespuugd, verguisd en gecriminaliseerd. Slechts weinigen zullen nog het hartinfarct halen, omdat ze al lang voor die tijd bezweken zijn aan de longontsteking die zij in de fietsenstalling noodgedwongen hebben opgelopen.

Wat mij stoort is de geestdrift en het enthousiasme waarmee overheid, werkgevers en niet-rokers, toegejuicht door Stivoro en andere gezondheidsmaffia, zich aan de vervolging hebben gezet. Zeker een overheid, die zich aan de andere kant laat financieren door de tabaksaccijns, heeft daarbij boter op het hoofd.

Als er even nauwgezet de hand zou worden gehouden aan andere wetten in dit land zoals de Wegenverkeerswet (fietsen zonder achterlicht, bijv.) of de ARBO-wet (eisen aan de werkplek) dan zou dit land er heel anders uitzien.

Je hoeft nog maar een peuk op het trottoir te werpen en je wordt besprongen door een agent en met een boete van 46 euro heengezonden. Als je je potdomme aan de grenzen van dit land meldt met 30 bolletjes heroïne in je darmen word je zonder boete heengezonden, omdat justitie voor dat soort criminaliteit geen tijd heeft!

Drie dagen per jaar begeef ik mij naar Brabant teneinde daar Carnaval te vieren: ooit door iemand omschreven als “het omdraaien van alle waarden”. Nou, in dit land is het tegenwoordig 362 dagen per jaar Carnaval!

ALAAF!!

6 mei 2004:
Een hele poos geleden dat ik hier iets geschreven heb. Is het onderwerp niet interessant meer voor me? Om je de waarheid te vertellen: de drang om het over roken te hebben slijt inderdaad naarmate de drang om naar een sigaret te grijpen ook slijt. Kortom, ik rook nog altijd niet maar praat er ook steeds minder over. Over 10 dagen zal ik precies 8 maanden geen peuk meer hebben gerookt. Maar ik mis het van tijd tot tijd best nog wel hoor. Ik ben inmiddels zóver dat ik soms dagen niet meer aan roken denk en ook geen enkele hunkering meer voel. Maar dan plots komt weer dat gevoel van leegte en onrust. Op dat moment een sigaret opsteken en dat rot gevoel zal wellicht weg zijn. Maar wat zal ik me schuldig voelen. In één klap alle voordelen van het nietroken weer teniet gedaan. Want ik weet: slechts EEN sigaret zal me weer tot de verslaving brengen.

7 september 2004:
Het zijn 4 maanden en 1 dag sinds mijn vorige 'proza' over het niet meer roken. Wellicht dat deze pagina nog interessant is voor de nietroker in spé of hij/zij die pas gestopt is met roken maar ikzelf sluit bij deze het hoofdstuk roken af en zal er op mijn site niet meer over blijven uitwijden. Ik rook dus op 8 dagen na al een volledig jaar niet meer.
Dus ik voel me pieplekker nu? NEE dus want regelmatig denk ik nog aan dat lekkere sigaretje, vooral na het eten of tijdens een drankje. Mijn vrouw die 2 maanden later stopte, heeft al maanden nergens meer last van. Benevens de aangekomen kilo's dan. Wat is de wereld oneerlijk verdeeld!! ;-))

19 januari 2004: Ingezonden door Mari van Oorschot, exroker:

Over de Tabakswet

19 januari 2004:
Ingezonden door Mari van Oorschot, exroker: